From: http://www.urbnis-ruisi.ge/?lang=en&content=main
"სცნათ ჭეშმარიტი და ჭეშმარიტებამან
განგათავისუფლნეს თქუენ" (ინ.8.32)
ადამიანი ღვთისაგან შექმნილი არსებაა და, ბუნებრივია, სულით ისწრაფვის ერთადერთი ჭეშმარიტი ღმერთის შემეცნებისაკენ. თუმცა ზოგ ადამიანში, ისევ და ისევ საკუთარ ცოდვათა გამო, ლტოლვა უზენაესისადმი, სურვილი უფალთან მიახლებისა, ქვეცნობიერის ფარგლებს ვერ სცილდება და მისი ცნობიერება მხოლოდ და მხოლოდ მიწიერით ამოიწურება, იგი ვერ იხედება ამქვეყნიურ სიკეთეთა მიღმა. არსებობენ ისეთნიც, რომელთა ცხოვრება მარტოოდენ ძიებაა ჭეშმარიტებისა, რამეთუ მათ ცოდვით დაბნელებულ გონებას არ ძალუძს ერთმანეთისგან განარჩიოს ჭეშმარიტი და მცდარი. ამის უნარს ხომ სულისწმინდის მადლი გვანიჭებს, რომელიც მხოლოდ თავმდაბალ ადამიანში დაივანებს და წარუძღვება უფლისაკენ მიმავალ გზაზე. ხოლო თუ ადამიანი ღვთის შეწევნით, ამპარტავნების დაძლევით, არ შეეცდება მოიპოვოს მადლი სულისა წმინდისა და საკუთარ ადამიანურ "შესაძლებლობებს” მინდობილი დაიწყებს ჭეშმარიტების ძიებას, ვერ ჰპოვებს მას. გავიხსენოთ უფლის მოციქულნი, ისინი ხომ თავიანთი თავმდაბლობითა და ერთგულებით გამოარჩია მაცხოვარმა.
ადრე თუ გვიან თითოეული ჩვენგანი გავა ამ ქვეყნიდან და წარდგება უფლის წინაშე, ღმერთი კი მართმსაჯულია. ამიტომ უნდა ვეცადოთ ქრისტიანული ცხოვრებით სული განვიწმინდოთ და ისე შევხვდეთ საკუთარ აღსასრულს. თუ ქრისტიანული მოძღვრების მიხედვით არ განვლევთ წუთისოფელს, მაშინ, როგორც წმიდა მამები ამბობენ, ჩვენ კი არ ვიცხოვრებთ-ვიარსებებთ.
ურბნისისა და რუისის მიტროპოლიტი იობი
Matesa the Gospel (3, 13-17)
Epiphany.
Jruchis II Gospel thumbnail. XII century.
13. Then Jesus came to the baptism of John galileait iordaned - ghebad him. 14. And John said to him, and raising, I mikhms natlisghebai by you, and you mokhuala me? 15. Jesus answered and said to him: atsade now, so for the execution of each shuenis us the truth. Then miushua it. 16. And clear - igho Jesus. Meqseulad aghmovida Rai and water from him, and behold ganekhunes tsani him, and he saw the Spirit of God, gardamomavali as tredi, and came to the upper daadgra. 17. Khmai and was down from heaven and tkua: This is my son saquareli, which I satno - I was. "
13. Then Jesus came to Galilee, the Jordan River, John, monatluliqo to him. 14. John is not telling the airing and I mmartebs from you and you monatvla modinar with me? 15. And Jesus answered and said to De, to be so now, because we owe aghvasrulot whole truth. Mashingha miushva it. 16. And when Jesus was christened immediately amovida out of the water, and, behold, it gaekhsnen tsani ikhala Spirit of God, and, below that eshveboda pigeons, and crossing it. 17. And a voice from heaven, which said: "This is my beloved Son, who shevitkbe me."
I. Today's Gospel presents atsindeli narration of our Lord Jesus Christ's baptism - ghebis about. In short, just a day given makhareblismieri story, but saidumlota amoutsurav sighrmesa and uaghmatebules truth hparavs this transmission. So, in respect ketilmoshi mind and draw judgments hear what the Evangelist informs.
"Then Jesus came to the baptism of John galileait iordaned - ghebad from him" (Article 13).
The Jordan River flows in a deep gorge, which starts from the Syrian zegani and the Dead Sea is still in progress. River sataveebs Jewish Chronicle Joseph plaviosi following describes: "Pan-called place near the mountain is located in a beautiful cave, which is below the enormous depth of upskrulia in which water flows: the cave itself a high mountain stood up, and the cave foot Jordan, head of resources" (Antiquities, nats. III .15 sec, .3 h). Confluence Jordan, the Dead Sea usitsotskhlo the wild nature of the surrounding, already it is not as pleasant sakhilveli as its head. Rivers, the Dead Sea in Jordan River from the fish immediately logged asleep, sheshdeba. The entire length of the Jordan the Holy Land size, because the entire length of the gadahkvets it. The entire length of the river on both sides of the aghmartulan ustsormastsoro times, and almost kvishisa mixture of terraces, and then deserted rocky mountain ranges - moabelta the east, and west of the iudeisa Galilee. The highest mountain in the appearance of a mountain valley deep Jordan. River tiripis frequent buchknarebitaa covered, as well as high-cane, and other oleandrebis river vegetation. All these plants and suroti khviarebitaa napirta affected and the river is almost gauval zghudes. Kvishnar teraseb at some places in the most strange and fantastic shapes, and often get the benefit of the prison - hgvanan fortresses, frequent increases Spine - peas and Blackthorn, which sakheobani in Russia have come across. Jordan features a mountain river. The peaks of the mountains of Lebanon tsqalukhvoba damdnar the snow on the planet. The flow of chkaria mountain niaghvris similar. When the traveler coming to the Jordan River, the river water chkhrialis shoridanve voice reaches its hearing before the Jordan Valley in the dead silence. Valley rivers do not have such a vote. Rapid flow of the Jordan River water mghvriea, but if it will raise the glass vessels and limestone, and almost from the danalekisa gavtsmendt, Crystal water by a clean and transparent. Ioradanis water taste "sweet and cold" - as Daniel ighumeni notice - "Healthy and very healthy." River bottom covered with stones of various sizes, which are swollen river brought from the mountains. Fast flow due to stones slipia, gadaglesili. Old-time, perhaps, from the bottom of the river were shurdulebisa stones and tools for the shooting.
Normally, the Jordan River does not exceed the width of 20-22 meters, but applauds the river in case it is usually removed as well kilometrze, Jordan expanded on both banks of the kvishnar teraseb. Isu naves said, "Jordan was full of raiturtit it up Location, when the days ipklis mkisata" 3,16), ie, when the summer mtskhunvare sun mountainous Lebanon, antilibanisa and ermonis snowy peaks atboben, the river is very swollen now go and go to the time is very difficult.
When John, as preacher of regret, because the Jews are the nation of Jordan, the water natlavda, enough said for his own appeal, and who was a movlinebis about himself predicted, - when it comes to Jesus. Why? That honor to receive from its predecessor? Solemnly that appeared to the people? - No. Or maybe the christening satkhovad, which John the sins of the people natlavda gansatsmedelad? But Jesus had no sin is. And John's baptism as it was approaching heaven ganmzadeba sasupevelisa for the meupetsa and to the Lord Jesus himself was great! So what was Jesus' goal from the christening ioanesa? The christening to All for the sake of our Lord will be his slaves for the sake of a sinner. For his christening in Jesus Christ, on the one hand, by themselves, will take its responsibility under the whole race of men sins, on the other hand gantsmeds, and consecrate the water from the sins sibiltseta gantsmedis give him power.
Holy epipane kvipreli said: "Lord, to not come to Jordan and baptism took ioanesa from that, allegedly, in need of such gantsmedas, ganbanvas, but also to the end of aghesrulebina all of it, which is characteristic had been taken by human nature, and show that it the true meat, the real object and carrying out the true person. He did not want to gardakhdomoda sjulismier miugebda duties, and so John's, "so the execution of each shvenis our great truth" (Matthew 3,15). For this reason it is the baptism of shtavida - ghebis in the water, but so that it is incomparably more granted and given water before they could get something from them, because he did not need to have had any. For the water ganatsiskrovna his clear and just gave them a special power, which sees prospect that misni believers mieakhlebian what baptism - ghebis water sheimosebian amdzalit, monichebulit his gardamosvlit ganatldebian and the bright. " St. Ambrose same confirmation mediolaneli: "Epiphany water never would have purchased katsobriv sins gantsmedis force, that they do not and will not gantsmendiliqvnen kurtkheuliqvnen touch with the Savior's body. Jordan, the water in the Savior shtapl gantsmida water, and the gap between all sources. " Blissful ieronime says: Jesus Christ in order to received the baptism ioanesa from that self-aghesrulebina themselves what it is others ubrdzanebda sjulisadmi invasion of, and that his baptism - ghebit daemotsmebina ioanesmieri christening power and importance, especially because the Jews have many were such, Those who thought that the baptism of abuse - the gheba. St. John Chrysostom in all, the Savior, I received John's baptism, this baptism of the true - gheba established, which is then supposed to have kadagebuli. "Mkholodi oanes natlisghebisadmi invasion should take the Son of man sulitsmidismieri entity which is in the form of gardamokhda doves on it, and at the same time have been announced as the son aghlisa - the Supreme God of heaven gardamosuli voice. What was the ioanesa Epiphany, Jesus Christ artsmunebda all its baptism by dadginebuli - ghebis is necessary - the natlobisa the kmeditobisa and he dzalmosilebis indication they have to wake gardamosvlit Holy Spirit. Because Jesus Christ was satno all of our sin in itself to make, and gaetavisebina gaegho for the world to a victim, why not - it was monanuli monis icon is born, to the regret ioanesa receive baptism mosateveblad sins. " Trace, St. Gregory says theologian John clear - to beat. Comes to Jesus, ganmtsmedi and makurtkheveli the natlismtsemlisa, and no doubt all the old Adam, so that the water shtavides, and their first of them - for the river Jordan ganmtsmed - makutrkheveli Rising Jesus out of the water, because its with the rest of the world aghamaghlebs, and see gankhmul tsat who Adam as well dakhsha tavistvisa and its shtamomavlobisa for rogorada - the Paradise Fire sword. " So the Holy Fathers of the Church to demonstrate the purpose for which God ineba John come for christening. But how this was played down the intention of John?
"And John said to him, and raising, I mikhms natlisghebai by you, and you mokhuala me?" (Article 14).
Despite its close in the flesh of the Son of Mary natesaobisa and her relationship with her servants umchidroesi sulita and purpose, John clearly does not know that Jesus is the Messiah - Christ. For the fact Jews who mosanatlad tsarmogzavna John, told him, whom, you will see the Holy Spirit natlobisas, gardamomavals from heaven, that's true igia mesiao, but who is this tarigi own God, he did not ganetskhada (John 1,33). But here, you saw him next to Jesus, John, who was the soul of the usual depth in chastsvdomoda, much has been shedzruli His sinless, calm, holy and elevated look. After that Ghana could have attacked him khelni mosanatlad on it? And her own, and Jesus' divine ughirsobisa ganmschvaluls noblemen, aghmokhdeba I mesachiroeba shenmieri baptism and you come chemtano.
"Jesus answered and said to him: atsade now, so for the execution of each shuenis us the truth. Then miushua him "(Article 15).
Jesus Christ tells John that is: the time before moving to katsobrivi your opinions. If the gain of arsobriobas case, they are fair, but now, atsindels In our case, they uadgiloa, inconsistent. Not me - is a sjulis execution, because I have abolished the curse, which is recorded sjul against you! For the country for movivline, I got it for human nature, meat atsindel time. Now I do not gandidebis my damdablebis time. Now I want my human nature to act, and my divine qovladdzlierobit. Then moved to serve, hoi, Baptist, terrible secret key; ganipqar went to your patience, and what my true condition atsindel. It is not always to be hoi, John; you I mikhilav the situation in which you want to see me, now does - wait for it so far. Now our great times - the truth is aghvasrulot all around him and perfect and all of its volume - I am proud of that you get the christening, I was proud that this momtsem christening. Expression - "the truth (Greek -" dikaiosune) said here that what we require from the Divine sjuli. Therefore, the expression - "the execution of all truth" - the whole sjulis execution, all of its demands. Lord Jesus Christ with these words clearly indicates that it was necessary for him to receive ioanesmieri christening, but for John - his monatvla. It is true that John's baptism - gheba was not the Sinai mountain sjulisdebis Divine mtsnebatagani and not be a Jesus - for God's Son and man sinless son for the same value have had it the rest of iudevelebisa for he had, for whom he was to regret the baptism - gheba, but despite this, he saghmrtod was established. That is why Jesus Christ, who was recognized as such ioanesmier baptism - ghebas, should make it like the fact that he rogorada tsinadatsveta gantsmeda and received, and thus fully aghesrulebina sjuli - God's will.
And, John, "miushua him," and the Lord in the Jordan River and his Rising water shtaeploba.
Transmission Church informs that the Lord Jesus came into the place of the swift river Jordan, where isu navem as land, Israel was taken to the nation and the Promised Land in Canaan - the water came. The first years of Christianity from this place, a cross was erected a few centuries stood here. He was selected to place on the shore, where the Savior shesamoseli idva natlisghebisas; here augiat smaller churches as well, consisting of a high column in order to tsqaldidobata dazianebuliqo times it does not. Now this place is the river flow is very chkaria. Here the river turns a small little island and morevs accumulation. That is why the pilgrims, who come to the Jordan to the water ganibanon, did not dare to enter deeply and napirtanve ganibanebian article before it in the water.
Epiphany in its aftermath the Lord Jesus Father - God spoke ilotsvida (Luke 3,21). What about praying at all? Gantsmendda what mankind sins, the Lord Jesus is about praying that his sinless ganbanvis's entire sinful humanity apply gantsmeda, and may maszeda the ilotsvida that Father God, his human nature for moenichebina force, if I may say, completely aghesrulebina Epiphany starting contribution of human gantsmedisa and gamosqidvisa .
And clear - igho Jesus. Meqseulad aghmovida Rai and water from him, and behold ganekhunes tsani him, and he saw the Spirit of God, gardamomavali as tredi, and came to the upper daadgra "(Article 16).
This means that the water the Savior After the ceremony began, and enforced the new Supreme baptism - Holy Spirit - and enforced the most solemn and visible form. And first of all - "ganekhunes tsani or arc of the sky above the Lord Jesus Christ into two ganipo, like the fact as it is a long period gaelvebis usually appears in the clouds. And at that moment, heaven gankhsnil gardamovida the Holy Spirit - "khortsielita khilvita as tredi" (Luke 3,22). Sighrmeta from heaven the Holy Spirit - Dove gardamosvla Jesus and directly above the Jordan River dadgroma then on there being multiple people from each inspired have made it clear that the pigeons simply was not, but God's Spirit, who face skheulebrivi join.
Gankhma heaven and the Holy Spirit gardamosvla itself was surprising motsmobani monatvladis divine dignity, because who else has ever gankhmia tsani? Others who face this kind of gardamosula God's spirit? - But for that of the least doubt have remained in people, and even more have been fully confirmed it, how great heaven is all part of what was going on in this country right now.
And was down from heaven and khmai tkua: This is my son saquareli which satno I - I "(Article 17).
Who is this voice from heaven? - Ioanesa for, but if he still dzaledva gaegona even voice after such a surprising thing he saw also the Lord Jesus' disciples, who may be here, near the well, and, of course, everybody iudevelebisa and for them who imzhamad there was not, and those who Then sheetqo from others, fellow of Jesus' miracle of natlisghebisas enforced! Finally, it was the voice of every ჩვენთაგანისათვისა, whom the vemorchilebit what this vote, we recognize the Son of Mary from shobil mkholodshobil in God's Son, our Savior, the Lord Jesus Christ, and the judge.
II. This is enforced so our baptism of the Savior - gheba! Now the Jordan spirit of the stop and heard the Gospel from movighot for us the whole truth, a few manual kveqniuri life.
A) Jesus in the Jordan River and into the water shtaeploba prayer (Luke 3,21). What surprising thing! What mqisieria shtaploba water, but the Savior, an action that is not enforced without prayer. Yes, our Savior's life everywhere, in every situation Bagebi prayers and heart. It ilotsvida Jordan on Tabori mtaze, the disciples choice in front of a night spent praying in, with passion in front of the night, getsimaniis garden siskhlnarevi oplis tsarmodena before praying Calvary, the jvarzevnebisas also aghavlenda Prayer - vedrebastavis Sky mamisadmi, and even death, the aftermath of the Father God aghvlenili prayer ganuteva soul for. All important in the life of the Savior kveqniur lotsvata between enforced. So, let it shevimetsnot how Christian prayer needs. Prayer is food for the spirit. Prayer is the same for him, the body of the air. Pray without a step can not be kristianisa for. Pray without him tsodvismieri captivity and later samaradiso death threat. So, pray, Christians hoi! Prayer of love, which can often itsurte to it! See the highest pleasure like prayer - in vedreba. How many time been spoiled completely vain, worthless affairs, sin relief - in siameeb. Maybe this time, and prayer - for vedrebisa dasatmobad gvemetebodes should not? Sin siamovnebata only boredom and the void remains in the heart, and how to pray the peace and quiet, studying how the joy of the soul! And what action is no longer capable of prayer? Large, incredibly strong prayer activity. So, pray as often as possible mkhurvaled vilotsvidet, and we are hearing about their experience, if not a prayer.
B) sakharebidanve today we saw that the Lord Jesus on the aftermath of the Epiphany Holy Spirit gardamovida doves as a sign of his shrine (Article 16). From here the idea of aghvibechdet our minds and hearts, that only the Holy Spirit satno kind - people acting like daadgreba, and he was not tsodvileb gardamovals, because their sins are not allowed to join the soul of God, sinners souls. Therefore, the prayer directed sulitsmidisadmi we vevedrebit him that he come between us and our total daemkvidros gangvtsmidos and we are all bitsisa. If people think their life impossible for the dirty house, especially when the Holy Spirit can not shesakhldeba tsod shebiltsul to the total, because God's Spirit is the essence of His Holiness and sin can not establish the total, as utsmidur home. That's why every Christian should diligently care for their souls from the sins gansatsmedad. If we do not own dzalgvidzs gantsmeda tsodvismieri sibiltsisa is, then, at least, often at least thought about it and praying to God every day shevghaghadebdet qovladdzlier, the third member of the Holy Trinity. Metropolitan zetsatao, nugeshinismtsemelo, sulo cheshmaritebisao ... daemkvidre and moved between us and the Holy mqven we all are and bitsisa atskhovne, sakhiero, sulni us!
C) trace, in today's Gospel we saw that the Jordan River enforced at Holy Trinity announcement of the three divine persons (Articles 16-17). It has been claimed in the New Testament, that God is the one in its essence, sampirovania three - hipostasit. For the same God, Mount Sinai, which one appeared to Moses and told her through the nation of Israel: Israel now understand law and convicted, because the Lord is your God! - The same appeared to them on the Jordan river in the form of three, its Mayor, and through makhareblis said, "are the three who torture Internal heaven: Father's Word and Spirit tsmidai; Here are three in one" (I John 5,7). Dzema and the God, whom he recognized, who "no one where he saw" (John 1,18), when his apostles tsargzavnida around the world plunged in darkness from mosaktsevad natelisa to, they ordered all the people with the name moenatlat mamisaita and dzisaita tsmidisaita and spirit. After that, we is not the case for the indiscriminate, when a total of one or sampirovans vaghiarebdet God - no! Recognition of Holy Trinity, worship and preaching - it is our duty to utsvalebeli, because that is the foundation of our faith sapudzvelta, sasoebis our socks and our love of the subject. It is true that God in three persons, but they are an inseparable from each other. Saint Gregory the theologian teaches us is the truth about "rogorada can not be separated, and any division of mind, and soul of the idea, as well as any ganqopisa and separation performance may not be the Savior and the Holy Spirit and the Father." And thus differ from each other ghmrtaebis Cast, it is even visible from their names. Father - God, Divine teaching posts, the Son and the Spirit dasabamia himself being dausabamod and unnecessarily. Son of God ishveba, but did not reveal shobs and not the Holy Spirit, God the Holy Spirit gamovals father, but not ishveba and he himself was also not shobs and not revealed. Thus erturtisa different from these three divine persons are one and the same God: God is Father, Son and Holy Spirit is God is God, but these three are not God, but also - one ghmrtaebaa. Also teaches about God, the divine word, the Holy Church. Hgonebs teaching and not to mention complete and fully reflects the existence of ghmrtaebis face, because the teaching of the Holy Trinity is not available to us the secret. So many people try to nur explain something, but just gvtsamdes; for this exercise by the people is not made, it is not from the person comes from, but - God from God himself, and he expressed his people.
D) Another shegoneba - damodzghv which movighot atsindeli the Gospel, the full sulita and life - damodzghvra asserting that the Lord natlisghebisa and God's announcement this event we also teaches us the following: sins of gantsmeda and tskhovneba people can only divine grace shetsevnit, and it shtagvinergavs our tremendous gratitude to the sense of Our fallen nature of tsod ganmanatlebelisa ganmtsmedisadmi and he, our Lord Jesus Christ, which his human nature was completely sinless, and therefore no need to have had a baptism - ghebisa, it was when the Gospel, heaven sasupevlis sermons, his savior public service started. Sulitsmidita to his divine power ganetsmida gantsmedisa christening of our water and the upgrade (tit. 3,5). However, if used, if properly maintained a valuable shesamoseli, which was also the baptism of the church - a reminder of the celebration ghebis these words: "Christ, the light raodenta - ighet, sheimoset Christ" (galat. 3,27)? Now we mkhilvelni Christ, who will daamorchila monis for months before the adoption of the icon, davemorchilot her hand; aghvmaghldet soul to the baptism of ghebas uzakveli deeds in memory of the honor. Tsodviani plunged in darkness and external ganvagdot ubitsoni present Archbishop, who divine everything ganstsmeds his cannon.
Priest Gregory diachenko "Celebration sakharebata Explanation", Tbilisi, 2001.
Translation: Vasil burkadze
ნათლისღების დღესასწაულის სახარების განმარტება
სახარება მათესაგან (3, 13-17)
ნათლისღება.
ჯრუჭის II სახარების მინიატურა. XII ს.
„13. მაშინ მოვიდა იესუ გალილეაით იორდანედ იოვანესა ნათლის-ღებად მისგან. 14. ხოლო იოვანე აყენებდა მას და ეტყოდა: მე მიხმს შენ მიერ ნათლისღებაი, და შენ ჩემდა მოხუალა? 15. მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: აცადე აწ, რამეთუ ესრეთ შუენის ჩუენდა აღსრულებად ყოველი სიმართლე. მაშინ მიუშუა მას. 16. და ნათელ-იღო იესუ. და მეყსეულად აღმოვიდა რაი წყლისა მისგან, და აჰა განეხუნეს მას ცანი, და იხილა სული ღმრთისაი, გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მოვიდა და დაადგრა მას ზედა. 17. და ხმაი იყო ზეცით და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ.“
„13. მაშინ მოვიდა იესო გალილეით იორდანეს პირას, იოანესთან, რათა მონათლულიყო მისგან. 14. იოანე კი არ უშვებდა და ეუბნებოდა: მე მმართებს შენგან მონათვლა და შენ მოდინარ ჩემთან? 15. ხოლო იესომ მიუგო და უთხრა: დე, ასე იყოს ახლა, რადგან ჩვენ გვმართებს აღვასრულოთ მთელი სიმართლე. მაშინღა მიუშვა იგი. 16. და როცა მოინათლა იესო, მაშინვე ამოვიდა წყლიდან, და, აჰა, გაეხსნენ მას ცანი და იხალა სული ღმრთისა, დაბლა რომ ეშვებოდა მტრედივით და გადმოდიოდა მასზე. 17. და გაისმა ხმა ზეცით, რომელმაც თქვა: ეს არის ძე ჩემი საყვარელი, რომელიც შევიტკბე მე.“
I. აწინდელი დღის სახარება წარმოგვიდგენს თხრობას ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს ნათლის-ღების შესახებ. მოკლედ და უბრალოდ არის დღეს გადმოცემული მახარებლისმიერი ამბავი, მაგრამ საიდუმლოთა ამოუწურავ სიღრმესა და უაღმატებულეს ჭეშმარიტებათ ჰფარავს ეს გადმოცემა. მაშ, კეთილმოშიში მოწიწებით და გონებით განსჯით მივაპყროთ ყური იმას, რასაც დღეს მახარებელი გვაუწყებს.
„მაშინ მოვიდა იესუ გალილეაით იორდანედ იოვანესა ნათლის-ღებად მისგან“ (მუხლი 13).
მდინარე იორდანე მიედინება ღრმა ხეობაში, რომელიც სირიის ზეგანიდან იწყება და მკვდარ ზღვამდე გრძელდება. მდინარის სათავეებს ებრაელი მემატიანე იოსებ ფლავიოსი შემდეგნაირად აღწერს: „პანიად წოდებული ადგილის მახლობლად, მთაზე მდებარეობს მშვენიერი მღვიმე, რომლის ქვემოთაც უზომო სიღრმის უფსკრულია, რომელშიც წყალი მიედინება: მღვიმეს თავს მაღალი მთა ადგას, ხოლო თავად მღვიმის ძირას იორდანეს სათავე წყაროებია“ (სიძველენი, ნაწ.III წ.15, თ.3). იორდანეს შესართავი, მკვდარი ზღვის უსიცოცხლო და ველური გარემომცველი ბუნების გამო, უკვე სულაც არ არის ისეთივე სასიამოვნო სახილველი, როგორც მისი სათავე. შესართავში, მკვდარ ზღვაში მდინარე იორდანედან შესული თევზი უმალვე იძინებს, შეშდება. სიგრძით იორდანე მთელი წმიდა მიწის ზომისაა, რადგან მთელს სიგრძეზე გადაჰკვეთს მას. მდინარის მთელს სიგრძეზე, მის ორივე მხარეს აღმართულან ჯერ უსწორმასწორო, ქვიშისა და ლამის ნარევის ტერასები, მერე კი უკაცრიელი კლდოვანი მთის ქედები, - აღმოსავლეთით მოაბელთა, დასავლეთით კი იუდეისა და გალილეის. სწორედ ამ მაღალ მთათა დიდი ნაპრალი წარმოქმნის იორდანეს ღრმა ხეობას. მდინარის ნაპირები ტირიფის ხშირი ბუჩქნარებითაა დაფარული, აგრეთვე მაღალი ლერწამის, ოლეანდრების და სხვა მდინარისპირა მცენარეული საფარით. მთელი ეს მცენარეულობა სუროთი და ხვიარებითაა მოცული და მდინარის ნაპირთა ლამის გაუვალ ზღუდეს წარმოადგენს. ქვიშნარ ტერასებზე, ზოგ ადგილებში ყველაზე უცნაურ და ფანტასტიკურ ფორმებს რომ იძენენ და ხშირად ციხე-სიმაგრეებს ჰგვანან, იზრდება ხშირი ეკალ-ბარდი და კვრინჩხი, რომლის სახეობანიც რუსეთში არ გვხვდება. იორდანეს მთის მდინარის თვისებები აქვს. მისი წყალუხვობა ლიბანის მთების მწვერვალებზე დამდნარ თოვლზეა დამოკიდებული. მისი ნაკადი ჩქარია, მთის ნიაღვრის მსგავსი. როცა მოგზაური მდინარე იორდანეს უახლოვდება, მდინარის წყალთა ჩხრიალის ხმა შორიდანვე აღწევს მის სმენამდე იორდანეს ველის მკვდარ სიჩუმეში. ველის მდინარეებს არა აქვთ ასეთი ხმა. სწრაფი დინების გამო მდინარე იორდანეს წყალი მღვრიეა, მაგრამ თუკი მას შუშის ჭურჭელში დავაყენებთ და კირქვისა და ლამის დანალექისაგან გავწმენდთ, წყალი კრისტალივით სუფთა და გამჭვირვალე ხდება. გემოთი იორადანის წყალი „ცივი და ტკბილია“ - როგორც იღუმენი დანიელი შენიშნავს, - „და ძალზე მარგებელი ჯანმრთელობისათვის“. მდინარის ფსკერი სხვადასხვა ზომის ქვებითაა დაფარული, რომლებიც ადიდებულ მდინარეს ჩამოაქვს მთებიდან. ჩქარი დინების გამო ქვები სლიპია, გადაგლესილი. ძველ დროში, ალბათ, მდინარის ფსკერიდან იღებდნენ ქვებს შურდულებისათვის და სასროლი იარაღებისათვის.
ჩვეულებრივ, მდინარე იორდანეს სიგანე არ აღემატება 20-22 მეტრს, მაგრამ მდინარის ადიდების შემთხვევაში იგი ერთ კილომეტრზეც იშლება ხოლმე, იორდანის ორივე ნაპირზე გაშლილ ქვიშნარ ტერასებზე. ისუ ნავეს თქმით, „იორდანე სავსე იყო რაითურთით კიდემდე მისად, ვითარცა დღეთა იფქლის მკისათა“ 3,16), ანუ იმ დროს, როცა ზაფხულის მცხუნვარე მზის სხივები მაღალმთიანი ლიბანის, ანტილიბანისა და ერმონის დათოვლილ მწვერვალებს ათბობენ, მდინარე ძალზე ადიდებული არის ხოლმე და მასზე გადასვლა ამ დროს ძალზე გაძნელებულია.
როცა იოანემ, ვითარცა სინანულის მქადაგებელმა, ვინაც იუდეველ ერს იორდანეს წყალში ნათლავდა, საკმარისად განაცხადა თავისთვის საკუთარი მოწოდებაც და თუ ვინ იყო ის, რომლის მოვლინების შესახებაც თავად წინასწარმეტყველებდა, - მაშინ მასთან იესო მოდის. რისთვის? რომ პატივი მიიღოს თავისი წინამორბედისაგან? რომ საზეიმო ვითარებაში გამოეცხადოს ხალხს? - არა. ან იქნებ იმ ნათლობის სათხოვად, რომლითაც იოანე ნათლავდა ხალხს ცოდვათაგან განსაწმედელად? მაგრამ იესოს ხომ არ ჰქონდა ცოდვები. და იოანეს ნათლობაც ხომ განმზადება იყო მოახლოებული ცათა სასუფეველისათვის, რომლის მეუფეცა და თავიც თავად უფალი იესო იყო! მაშ, რა მიზანი ჰქონდა იესოს ნათლობას იოანესაგან? ამ ნათლობას ყოველთა მეუფე ჩვენი გულისთვის მიიღებს, თავისი ცოდვილი მონების გულისთვის. რამეთუ თავისი ნათლობით იესო ქრისტე, ერთის მხრივ, თავის თავზე, თავისი პასუხისმგებლობის ქვეშ მიიღებს მთელი კაცთა მოდგმის ცოდვებს, მეორეს მხრივ კი განწმედს, აკურთხებს წყალს და ცოდვათა სიბილწეთაგან განწმედის ძალას ანიჭებს მას.
წმიდა ეპიფანე კვიპრელი ამბობს: „უფალი იმისთვის კი არ მოვიდა იორდანეზე და ნათლობა მიიღო იოანესაგან, რომ, თითქოსდა, საჭიროებდა ამგვარ განწმედას, განბანვას, არამედ იმისთვის, რომ ბოლომდე აღესრულებინა ყოველივე ის, რაც დამახასიათებელი იყო მის მიერ მიღებული ადამიანური ბუნებისათვის, და ეჩვენებინა, რომ იგი ჭეშმარიტ ხორცს, ნამდვილ სხეულს ატარებდა და რომ ჭეშმარიტი ადამიანია. მას არ უნდოდა გარდახდომოდა სჯულისმიერ მოვალეობებს და ასე მიუგებდა იოანეს: „ესრეთ შვენის ჩვენდა აღსრულებად ყოველი სიმართლე“ (მათე 3,15). ამ მიზეზით შთავიდა იგი ნათლის-ღების წყალში, მაგრამ ისე, რომ ამით შეუდარებლად მეტი მიანიჭა და შესძინა წყალს, ვიდრე თავად შეეძლო მათგან რაიმეს მიღება, რადგან არაფერში მას არანაირი საჭიროება არ ჰქონდა. რამეთუ თავად წყალნი განაცისკროვნა მან თავისი ნათელით და რაღაც განსაკუთრებული ძალა შესძინა მათ, რომლის მიერაც მისნი მორწმუნენი, მიეახლებიან რა ნათლის-ღების წყალს, შეიმოსებიან ამძალით, მონიჭებულით მისი გარდამოსვლით და განათლდებიან მისი ნათელით“. ამასვე ადასტურებს წმიდა ამბროსი მედიოლანელი: „ნათლისღების წყალთ ვერასდროს ვერ ექნებოდათ შეძენილი კაცობრივ ცოდვათა განწმედის ძალა, ისინი რომ არ განწმენდილიყვნენ და არ კურთხეულიყვნენ მაცხოვრის სხეულთან შეხებით. იორდანეს წყალში შთაფლვით მაცხოვარმა განწმიდა წყალნი, უფსკრულნი და ყოველნი წყარონი“. ნეტარი იერონიმეც ამბობს: იესო ქრისტემ იმისთვის მიიღო ნათლობა იოანესაგან, რომ თავადვე აღესრულებინა საკუთარ თავზე ის, რასაც იგი სხვებს უბრძანებდა სჯულისადმი დამორჩილების შესახებ, და რომ თავისი ნათლის-ღებით დაემოწმებინა იოანესმიერი ნათლობის ძალა და მნიშვნელობა, განსაკუთრებით კი იმიტომ, რომ იუდეველთა შორის ბევრნი იყვნენ ისეთნი, ვინც არამართებულად ფიქრობდა ამ ნათლის-ღებაზე. წმიდა იოანე ოქროპირის სიტყვით, მაცხოვარმა, მიიღო რა იოანეს ნათლობა, ამით ჭეშმარიტი ნათლის-ღება დაამკვიდრა, რომელიც შემდგომში უნდა ყოფილიყო ქადაგებული. „მხოლოდი ოანეს ნათლისღებისადმი დამორჩილებით უნდა მიეღო ძეს კაცისას სულიწმიდისმიერი უწყება, რომელიც მტრედის სახით გარდამოხდა მასზე, და ამავე დროს გამოცხადებული ყოფილიყო როგორც ძემ აღლისა - უზენაესი ღმერთისა ცათაგან გარდამოსული ხმით. მიიღო რა ნათლისღება იოანესაგან, იესო ქრისტე არწმუნებდა ყველა თავის მიერ დადგინებული ნათლის-ღების მიღების აუცილებლობას, - იმ ნათლობისა, რომლის ქმედითობისა და ძალმოსილების აღნიშვნა მან კეთილად ინება სულიწმიდის გარდამოსვლით. რადგანაც იესო ქრისტემ სათნო იყო ყველა ჩვენი ცოდვა თავის თავში მიეღო, გაეთავისებინა და მთელი მსოფლიოსათვის გაეღო თავი მსხვერპლად, ამიტომ ჯერ-იყო მას მონანული მონის ხატიც შეეძინა, რათა იოანესაგან სინანულის ნათლობა მიეღო ცოდვების მოსატევებლად“. კვალად, წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ამბობს: იოანე ნათელს-სცემს. მოდის იესო, განმწმედი და მაკურთხეველი თავად ნათლისმცემლისა, ხოლო უეჭველად მთელი ძველი ადამისა, რათა წყალში შთავიდეს, ხოლო მათს უწინარეს და მათთვის - მდინარე იორდანეს განმწმედ-მაკუთრხეველი ამოდის იესო წყლიდან, რამეთუ თავისთან ერთად მთელს მსოფლიოს აღამაღლებს, და ხედავს განხმულ ცათ, რომელნიც ადამმა ისევე დახშა თავისთვისაც და თავისი შთამომავლობისათვის, როგორადაც - სამოთხე ცეცხლოვანი მახვილით“. ასე გამოხატავენ ეკლესიის წმიდა მამები იმ მიზანს, რომლისთვისაც უფალმა ინება იოანეს ნათლობის მისაღებად მისულიყო. მაგრამ როგორ მიუდგა ამ განზრახვას იოანე?
„ხოლო იოვანე აყენებდა მას და ეტყოდა: მე მიხმს შენ მიერ ნათლისღებაი, და შენ ჩემდა მოხუალა?“ (მუხლი 14).
მიუხედავად თავისი ხორციელად ახლო ნათესაობისა მარიამის ძესთან და მასთან უმჭიდროესი ურთიერთობისა თავისი მსახურების სულითა და მიზნით, იოანემ ჯერ ცხადად არ იცოდა, რომ იესო არის მესია - ქრისტე. რამეთუ იმან, ვინც იოანე იუდეველთა მოსანათლად წარმოგზავნა, აუწყა მას: ვისზეც, ნათლობისას იხილავ სულიწმიდას, გარდამომავალს ზეცით, სწორედ იგია ჭეშმარიტი მესიაო; მაგრამ თუ ვინ არის საკუთრივ ეს ტარიგი ღმრთისა, მას არ განეცხადა (იოანე 1,33). მაგრამ, აი, დაინახა თუ არა მისკენ მომავალი იესო, იოანე, რომელიც ჩვეული იყო სულს სიღრმეში ჩასწვდომოდა, დიდად იქნა შეძრული მისი უცოდველი, მშვიდი, წმიდა და ამაღლებული მზერით. ამის შემდეგ განა შეეძლო მას ხელნი დაესხა მასზე მოსანათლად?! და მას, საკუთარი უღირსობისა და იესოს საღმრთო დიდებულებით განმსჭვალულს, აღმოხდება: მე მესაჭიროება შენმიერი ნათლობა და შენ მოდიხარ ჩემთანო.
„მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: აცადე აწ, რამეთუ ესრეთ შუენის ჩუენდა აღსრულებად ყოველი სიმართლე. მაშინ მიუშუა მას“ (მუხლი 15).
იესო ქრისტე თითქოს ასე ეუბნება იოანეს: დრომდე განზე გადადე შენი კაცობრივი მოსაზრებები. საქმის არსობრიობას თუ მივხედავთ, ისინი სამართლიანია, მაგრამ ახლა, აწინდელს ჩვენს შემთხვევაში, ისინი უადგილოა, შეუსაბამოა. ჩემდა ჯერ-არს მთელი სჯულის აღსრულება, იმიტომ, რომ მე უნდა გავაუქმო ის წყევლა, რომელიც სჯულშია ჩაწერილი თქვენს წინააღმდეგ! რამეთუ სწორედ ამისთვის მოვივლინე ქვეყნად, ამისთვის მივიღე ადამიანური ბუნება, ხორცი აწინდელ დროში. აწ ჩემი განდიდების კი არა, ჩემი დამდაბლების დროა. მე აწ მსურს ჩემი ადამიანური ბუნებით ვიმოქმედო და არა ჩემი ღვთაებრივი ყოვლადძლიერობით. მაშ, მოვედ, ემსახურე, ჰოი, ნათლისმცემელო, საშინელ უმთავრეს საიდუმლოს; მსწრაფლ განიპყარ ხელი შენი და აღასრულე ის, რაც ჩემს აწინდელ მდგომარეობას შეეფერება. ყოველთვის ასე როდი იქნება, ჰოი, იოანე; შენ მე იმ მდგომარეობაში მიხილავ, რომელშიც ჩემი დანახვაც გსურს, ახლა კი, ჯერ-ჯერობით დაელოდე მას. ახლა ჩვენდა ჯერ-არს აღვასრულოთ ყოველი სიმართლე მთელს მის სრულყოფილებაში და მთელი მისი მოცულობით, - მე იმით, რომ მივიღებ შენ მიერ ნათლობას, შენ კი იმით, რომ მომცემ ამ ნათლობას. გამოთქმა - „სიმართლე (ბერძნულად - „დიკაიოსუნე“) აქ იმას აღნიშნავს, რასაც ჩვენგან საღმრთო სჯული მოითხოვს. მაშასადამე, გამოთქმა - „აღსრულებად ყოველი სიმართლე“ - აღნიშნავს მთელი სჯულის აღსრულებას, მისი ყველა მოთხოვნისა. უფალი იესო ქრისტე ამ სიტყვებით ცხადად მიუთითებს იმაზე, რომ მისთვის აუცილებელი იყო იოანესმიერი ნათლობის მიღება, იოანესთვის კი - მისი მონათვლა. მართალია, იოანეს ნათლის-ღება არ იყო სინას მთის სჯულისდების საღმრთო მცნებათაგანი და არ შეიძლებოდა მას იესოსათვის - ღმერთის ძისა და კაცის უცოდველი ძისათვის ზუსტად იგივე მნიშვნელობა ჰქონოდა, რაც მას დანარჩენი იუდეველებისათვის ჰქონდა, რომელთათვისაც იგი იყო სინანულის ნათლის-ღება, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, იგი საღმრთოდ დადგენილი იყო. ამიტომაც იესო ქრისტეს, რომელიც სწორედ ასეთად აღიარებდა იოანესმიერ ნათლის-ღებას, უნდა მიეღო იგი, მსგავსად იმისა, როგორადაც მან წინადაცვეთა და განწმედა მიიღო, და ამით სრულად აღესრულებინა სჯული - ღმერთის ნება.
და აი, იოანემ „მიუშუა მას“, და უფალიც მდინარე იორდანეში ჩადის და მის წყალში შთაეფლობა.
საეკლესიო გადმოცემა გვაუწყებს, რომ უფალი იესო სწორედ იმ ადგილას შევიდა სწრაფ მდინარ იორდანეში, სადაც ისუ ნავემ, ვითარცა ხმელეთზე, გადაიყვანა ისრაელი ერი და ქანაანის აღთქმულ მიწა-წყალზე შევიდა. ქრისტიანობის პირველი წლებიდან ამ ადგილას დიდი ჯვარი იქნა აღმართული, რომელიც რამდენიმე საუკუნის მანძილზე იდგა აქ. მონიშნული იყო ის ადგილიც ნაპირზე, სადაც მაცხოვრის შესამოსელი იდვა მისი ნათლისღებისას; აქ მომცრო ეკლესიაც აუგიათ, შემდგარი მაღალ სვეტებზე, რათა წყალდიდობათა ჟამს იგი არ დაზიანებულიყო. ახლაც ამ ადგილას მდინარის დინება მეტად ჩქარია. აქ მდინარე მცირედ უხვევს პატარა კუნძულთან და მორევს წარმოქმნის. ამიტომაც მომლოცველნი, რომელნიც იორდანეზე მოდიან, რათა მის წყალში განიბანონ, ღრმად შესვლას ვერ ბედავენ და ნაპირთანვე განიბანებიან მასში მუხლამდე წყალში.
თავის ნათლისღების ჟამს უფალი იესო მამა-ღმერთთან საუბრობდა ილოცვიდა (ლუკა 3,21). რის შესახებ ლოცულობდა იგი? განწმენდდა რა კაცობრიობის ცოდვებს, უფალი იესო იმის შესახებ ლოცულობდა, რომ თავის უცოდველი განბანვის მიერ მთელს ცოდვილ კაცობრიობაზე გავრცელებულიყო განწმედა, და შესაძლოა მასზედაც ილოცვიდა, რომ მამა ღმერთს მისი ადამიანური ბუნებისათვის მოენიჭებინა ძალა, თუკი ასე შეიძლება ვთქვათ, სრულად აღესრულებინა ნათლისღებით დაწყებული ღვაწლი კაცობრიობის განწმედისა და გამოსყიდვისა.
„და ნათელ-იღო იესუ. და მეყსეულად აღმოვიდა რაი წყლისა მისგან, და აჰა განეხუნეს მას ცანი, და იხილა სული ღმრთისაი, გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მოვიდა და დაადგრა მას ზედა“ (მუხლი 16).
ეს ნიშნავს, რომ მაცხოვრის წყლით ნათლობის შემდეგ დაიწყო და აღსრულდა ახალი, უზენაესი ნათლობა - სულიწმიდით, - და აღსრულდა ეს ყველაზე საზეიმო და თვალსაჩინო სახით. და პირველ ყოვლისა - „განეხუნეს ცანი ანუ ცის თაღი უფალ იესოს ზემოთ ორად განიპო, მსგავსად იმისა, როგორც ეს ხანგრძლივი გაელვების ჟამს გამოჩნდება ხოლმე ღრუბლებში. და ამ დროს, განხსნილ ცათაგან გარდამოვიდა სულიწმიდა - „ხორციელითა ხილვითა, ვითარცა ტრედი“ (ლუკა 3,22). ცათა სიღრმეთაგან სულიწმიდა-მტრედის გარდამოსვლა და პირდაპირ იესოს თავზე დადგრომა მდინარე იორდანეზე მაშინ იქ მყოფი მრავალრიცხოვანი ერისაგან თითოეულს ცხადად შთააგონებდა, რომ ეს უბრალო მტრედი კი არ იყო, არამედ ღმერთის სული, რომელსაც სხეულებრივი სახე მიეღო.
ცათა განხმა და სულიწმიდის გარდამოსვლა უკვე თავისთავად იყო საკვირველი მოწმობანი მონათვლადის ღვთაებრივი ღირსებისა, რამეთუ სხვას ვის განხმია როდისმე ცანი? სხვაზე ვისზე გარდამოსულა ამგვარ სახედ ღმერთის სული? - მაგრამ იმისთვის, რომ სულ უმცირესი ეჭვიც არ დარჩენილიყო ადამიანებში და კიდევ უფრო სრულად ყოფილიყო დამოწმებული ის, თუ რა დიდია ზეცის მონაწილეობა ყოველივე იმაში, რაც ამ წუთას ქვეყნად ხდებოდა.
„და ხმაი იყო ზეცით და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ“ (მუხლი 17).
ვისთვის არის ეს ხმა ცათაგან? - იოანესათვის, ოღონდ თუკი მას კიდევ ძალედვა გაეგონა კიდეც ხმა მას შემდეგ, რაც ესოდენ საკვირველი რამ იხილა აგრეთვე უფალ იესოს მოწაფეებისათვის, რომელნიც შესაძლოა აქვე, მახლობლად იმყოფებოდნენ, და რა თქმა უნდა, ყველა იქ მყოფი იუდეველებისათვის და მათთვისაც, ვინც იმჟამად იქ არ იყო და ვისაც შემდგომ უნდა შეეტყო სხვათაგან, თანამოძმეთაგან, იესოს ნათლისღებისას აღსრულებული სასწაულის შესახებ! და ბოლოს, ეს ხმა იყო ყოველი ჩვენთაგანისათვისაც, რომელნიც ვემორჩილებით რა ამ ხმას, ვაღიარებთ მარიამისაგან შობილ ძეში ღმერთის მხოლოდშობილ ძეს, ჩვენს მაცხოვარს, უფალს და მსაჯულს იესო ქრისტეს.
II. აი, ასე აღსრულდა ჩვენი მაცხოვრის ნათლის-ღება! აწ სულით იორდანეზე შევჩერდეთ და მოსმენილი სახარებიდან მოვიღოთ ჩვენთვის რამდენიმე სახელმძღვანელო ჭეშმარიტება მთელი ქვეყნიური ცხოვრებისათვის.
ა) იესო მდინარე იორდანეში შედის და მის წყალში შთაეფლობა ლოცვით (ლუკა 3,21). რა საკვირველი საქმეა! რა მყისიერია წყალში შთაფლობა, მაგრამ მაცხოვარმა ეს ქმედებაც არ აღასრულა ლოცვის გარეშე. დიახ, ჩვენი მაცხოვრის ცხოვრებაში ყველგან, ყოველ ვითარებაში ლოცვაა ბაგებზე და გულში. იგი ილოცვიდა იორდანეზე, თაბორის მთაზეც, მოწაფეთა არჩევის წინ მთელი ღამე გაატარა ლოცვაში; ვნების წინ, ღამით, გეთსიმანიის ბაღში სისხლნარევი ოფლის წარმოდენამდე ლოცულობდა გოლგოთაზე, ჯვარზევნებისას ასევე აღავლენდა ლოცვა-ვედრებასთავის ზეციური მამისადმი, და თვით სიკვდილის ჟამსაც მამა ღმერთისადმი აღვლენილი ლოცვით განუტევა სული თვისი. ყოველივე მნიშვნელოვანი მაცხოვარის ქვეყნიურ ცხოვრებაში ლოცვათა შორის აღსრულდა. მაშ, დაე, შევიმეცნოთ ამით, თუ როგორ ესაჭიროება ქრისტიანს ლოცვა. ლოცვა არის საზრდო სულისათვის. ლოცვა იგივეა მისთვის, რაც ჰაერი სხეულისათვის. ლოცვის გარეშე ერთი ნაბიჯის გადადგმაც არ შეიძლება ქრისტიანისათვის. ლოცვის გარეშე მას ცოდვისმიერი ტყვეობა და შემდგომში სამარადისო დაღუპვა ემუქრება. მაშ, ილოცე, ჰოი ქრისტიანო! გიყვარდეს ლოცვა, რაც შეიძლება ხშირად იწურთე თავი მასში! უმაღლესი სიამოვნება ნახე ხოლმე ლოცვა-ვედრებაში. რამდენ დროს ღუპავენ მრავალნი სრულიად ამაო, უსარგებლო საქმეებში, ცოდვიან შვება-სიამეებში. და ნუთუ ეს დრო ლოცვა-ვედრებისათვის დასათმობად არ უნდა გვემეტებოდეს?! ცოდვიან სიამოვნებათაგან მხოლოდ მოწყენილობა და სიცარიელე რჩება გულში, ხოლო ლოცვის შემდეგ ვითარი მშვიდობა, სიწყნარე, ვითარი სიხარული ეუფლება სულს! და რისი მოქმედება აღარ ძალუძს ლოცვას?! დიდია, არაჩვეულებრივად ძლიერია ლოცვის მოქმედება. მაშ, რაც შეიძლება ხშირად ვლოცულობდეთ, რაც შეიძლება მხურვალედ ვილოცვიდეთ, და ჩვენ საკუთარი გამოცდილებით შევიტყობთ, თუ არ არის ლოცვა.
ბ) დღევანდელი სახარებიდანვე დავინახეთ, რომ უფალ იესოზე მისი ნათლისღების ჟამს სულიწმიდა გარდამოვიდა მტრედის სახით მისი სიწმიდის ნიშნად (მუხლი 16). აქედან ის აზრი აღვიბეჭდეთ ჩვენს გონებასა და გულში, რომ სულიწმიდა მხოლოდ სათნო, კეთილის-მოქმედ ადამიანებს დაადგრება ხოლმე, ხოლო ცოდვილებზე იგი ვერ გარდამოვალს, რადგან მათი ცოდვა არ უშვებს ღმერთის სულს შეუერთდეს ცოდვილთა სულებს. ამიტომაც სულიწმიდისადმი მიმართულ ლოცვაში ჩვენ ვევედრებით მას, რომ იგი მოვიდეს ჩვენ შორის და დაემკვიდროს ჩვენს სულში და განგვწმიდოს ჩვენ ყოვლისაგან ბიწისა. თუკი ადამიანები თავიანთთვის შეუძლებლად მიიჩნევენ ცხოვრებას ბინძურ სახლში, მაშინ მით უმეტეს სულიწმიდა ვერ შესახლდება ცოდვით შებილწულ სულში, რამეთუ ღმერთის სული არის უწმიდესი არსი და მას არ ძალუძს ცოდვიან სულში დამკვიდრდეს, ვითარცა უწმიდურ სახლში. ამიტომ ყოველი ქრისტიანი გულმოდგინედ უნდა ზრუნავდეს თავისი სულის განსაწმედად ცოდვებისაგან. თუკი ჩვენ თავად არ ძალგვიძს საკუთარი თავის განწმედა ცოდვისმიერი სიბილწისაგან, მაშინ, უკიდურეს შემთხვევაში, ხშირად მაინც უნდა ვფიქრობდეთ ამის შესახებ და ლოცვაში ყოველდღიურად შევღაღადებდეთ ყოვლადძლიერ ღმერთს, ყოვლადწმიდა სამების მესამე წევრს. მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო..., მოვედ და დაემკვიდრე ჩვენს შორის და წმიდა მყვენ ჩვენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნე, სახიერო, სულნი ჩვენნი!
გ) კვალად, დღევანდელ სახარებაში ჩვენ ვნახეთ, რომ მდინარე იორდანეზე აღსრულდა ყოვლადწმიდა სამების სამივე საღმრთო პირის გამოცხადება (მუხლები 16-17). ასე იქნა განცხადებული ახალ აღთქმაში, რომ ღმერთი, ერთი თავისი არსით, სამპიროვანია, სამია - ჰიპოსტასით. რამეთუ სწორედ იგივე ღმერთი, რომელიც სინაის მთაზე ერთი გამოეცხადა მოსეს და მისი მეშვეობით აუწყა ისრაელ ერს: აწ გესმოდენ ისრაელსა სამართალი და მსჯავრი, რამეთუ ერთი არს უფალი ღმერთი შენი! - იგივე გამოეცხადა მათ მდინარე იორდანეზე სამი სახით, და მერმე თავისი მახარებლის მეშვეობით განაცხადა: „სამნი არიან, რომელნი წამებენ ცათა შინა: მამაი, სიტყვაი და სული წმიდაი; ესე სამნი ერთ არიან“ (Iიოანე 5,7). და თავად ღმერთის ძემაც, რომელი აღიარებდა მას, ვინც „არავინ სადა იხილა“ (იოანე 1,18), ოდეს თავის მოციქულებს წარგზავნიდა მთელი მსოფლიოს მოსაქცევად წყვდიადიდან ნათელისაკენ, უბრძანა მათ ყოველნი ხალხნი მოენათლათ სახელითა მამისაითა და ძისაითა და სულისა წმიდისაითა. ამის შემდეგ ჩვენთვის განურჩეველი საქმე როდია, სულ ერთი როდია ერთ ღმერთს ვაღიარებდეთ თუ სამპიროვანს, - არა! ყოვლადწმიდა სამების აღიარება, თაყვანისცემა და ქადაგება - ეს არის ჩვენი უცვალებელი მოვალეობა, იმიტომ, რომ სწორედ ესაა ჩვენი სარწმუნოების საფუძველთა საფუძველი, ჩვენი სასოების წინდი და ჩვენი სიყვარულის საგანი. მართალია, ღმერთში სამი პირია, მაგრამ ისინი განუყოფელნი არიან ერთმანეთისაგან. წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ასე გვასწავლის ამ ჭეშმარიტების შესახებ: „როგორადაც შეუძლებელია რაიმე გაყოფა და დაშორიშორება გონებას, აზრსა და სულს შორის, ასევე არანაირი განყოფისა და დაშორიშორების წარმოდგენა არ შეიძლება სულიწმიდას და მაცხოვარს და მამას შორის“. თუ რითი განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ღმრთაების პირნი, ეს უკვე თვით მათი სახელწოდებებიდან ჩანს. მამა-ღმერთი, საღმრთო წერილის სწავლებით, დასაბამია ძისა და სულისა, თავად მყოფი დაუსაბამოდ და უმიზეზოდ. ძე ღმერთი იშვება, მაგრამ თავად არ შობს და არ გამოავლენს სულიწმიდას, სულიწმიდა ღმერთი გამოვალს მამისაგან, მაგრამ არ იშვება და თავადაც ასევე არ შობს და არ გამოავლინებს. ამგვარად განსხვავებულნი ერთურთისაგან, ეს სამი საღმრთო პირი არის ერთი და იგივე ღმერთი: მამა არის ღმერთი, ძე არის ღმერთი და სულიწმიდა არის ღმერთი, მაგრამ ეს სამი ღმერთი კი არ არის, არამედ - ერთი ღმრთაებაა. ასევე ასწავლის ღმერთის შესახებ, გამომდინარე საღმრთო სიტყვიდან, წმიდა ეკლესია. ასწავლის და არ ჰგონებს, რომ ნათქვამი სრულად და სავსებით გამოხატავს ღმრთაების არსებობის სახეს, იმიტომ, რომ სწავლება წმიდა სამების შესახებ არის ჩვენთვის მიუწვდომელი საიდუმლო. ამრიგად, ბევრს ნურც ვეცდებით რაიმე ავხსნათ, არამედ უბრალოდ გვწამდეს; რამეთუ ეს სწავლება ადამიანთა მიერ კი არ არის მოგონილი, იგი ადამიანისაგან კი არ მომდინარეობს, არამედ - ღმერთისაგან, და იგი თავად ღმერთმა გამოუცხადა ადამიანებს.
დ) კიდევ ერთი შეგონება-დამოძღვრაც მოვიღოთ აწინდელი სახარებიდან, აღსავსე სულითა და სიცოცხლით, - დამოძღვრა მასზედ, რომ უფლის ნათლისღებისა და ღვთის განცხადების ეს მოვლენა ჩვენც გვასწავლის შემდეგს: ცოდვათაგან განწმედა და ცხოვნება ადამიანისათვის შესაძლებელია მხოლოდ საღმრთო მადლის შეწევნით, და იგი შთაგვინერგავს ჩვენ უსაზღვრო მადლიერების გრძნობას ჩვენი ცოდვით დაცემული ბუნების განმანათლებელისა და განმწმედისადმი, მან, ჩვენმა უფალმა იესო ქრისტემ, რომელიც თავისი ადამიანური ბუნებით იყო სრულიად უცოდველი და ამიტომ არანაირი საჭიროება არ ჰქონდა ნათლის-ღებისა, მიიღო იგი, როცა სახარების, ცათა სასუფევლის ქადაგებას, თავის მხსნელ საზოგადო მსახურებას იწყებდა. რათა სულიწმიდითა და თავისი საღმრთო ძალით განეწმიდა ნათლობის წყალნი ჩვენი განწმედისა და განახლებისათვის (ტიტ. 3,5). მაგრამ თუ გამოვიყენეთ, ჯეროვნად თუ შევინარჩუნეთ ის უძვირფასესი შესამოსელი, რომლის შესახებაც ეკლესია ნათლის-ღების დღესასწაულზე შეგვახსენებს ამ სიტყვებით: „რაოდენთა ქრისტეს მიმართ ნათელ-იღეთ, ქრისტე შეიმოსეთ“ (გალატ. 3,27)? აწ ჩვენც მხილველნი ქრისტესი, რომელმან დაამორჩილა ნება თვისი თვით მონის ხატის მიღებამდე, დავემორჩილოთ მის ძლიერ ხელთ; სულით აღვმაღლდეთ, რათა ნათლის ღებას უზაკველი საქმეებით მივაგოთ პატივი. ცოდვიანი წყვდიადი გარე განვაგდოთ და უბიწონი წარვუდგეთ მეუფეს, რომელი ყოველივეს განსწმედს თავის საღმრთო ჭავლებით.
მღვდელი გრიგოლ დიაჩენკო „სადღესასწაულო სახარებათა განმარტება“, თბილისი, 2001 წ.
მთარგმნელი: ვასილ ბურკაძე
"სცნათ ჭეშმარიტი და ჭეშმარიტებამან
განგათავისუფლნეს თქუენ" (ინ.8.32)
ადამიანი ღვთისაგან შექმნილი არსებაა და, ბუნებრივია, სულით ისწრაფვის ერთადერთი ჭეშმარიტი ღმერთის შემეცნებისაკენ. თუმცა ზოგ ადამიანში, ისევ და ისევ საკუთარ ცოდვათა გამო, ლტოლვა უზენაესისადმი, სურვილი უფალთან მიახლებისა, ქვეცნობიერის ფარგლებს ვერ სცილდება და მისი ცნობიერება მხოლოდ და მხოლოდ მიწიერით ამოიწურება, იგი ვერ იხედება ამქვეყნიურ სიკეთეთა მიღმა. არსებობენ ისეთნიც, რომელთა ცხოვრება მარტოოდენ ძიებაა ჭეშმარიტებისა, რამეთუ მათ ცოდვით დაბნელებულ გონებას არ ძალუძს ერთმანეთისგან განარჩიოს ჭეშმარიტი და მცდარი. ამის უნარს ხომ სულისწმინდის მადლი გვანიჭებს, რომელიც მხოლოდ თავმდაბალ ადამიანში დაივანებს და წარუძღვება უფლისაკენ მიმავალ გზაზე. ხოლო თუ ადამიანი ღვთის შეწევნით, ამპარტავნების დაძლევით, არ შეეცდება მოიპოვოს მადლი სულისა წმინდისა და საკუთარ ადამიანურ "შესაძლებლობებს” მინდობილი დაიწყებს ჭეშმარიტების ძიებას, ვერ ჰპოვებს მას. გავიხსენოთ უფლის მოციქულნი, ისინი ხომ თავიანთი თავმდაბლობითა და ერთგულებით გამოარჩია მაცხოვარმა.
ადრე თუ გვიან თითოეული ჩვენგანი გავა ამ ქვეყნიდან და წარდგება უფლის წინაშე, ღმერთი კი მართმსაჯულია. ამიტომ უნდა ვეცადოთ ქრისტიანული ცხოვრებით სული განვიწმინდოთ და ისე შევხვდეთ საკუთარ აღსასრულს. თუ ქრისტიანული მოძღვრების მიხედვით არ განვლევთ წუთისოფელს, მაშინ, როგორც წმიდა მამები ამბობენ, ჩვენ კი არ ვიცხოვრებთ-ვიარსებებთ.
ურბნისისა და რუისის მიტროპოლიტი იობი
From: http://www.orthodoxy.ge/
Explanation of the Gospel celebration of Epiphany
Matesa the Gospel (3, 13-17)
Epiphany.
Jruchis II Gospel thumbnail. XII century.
13. Then Jesus came to the baptism of John galileait iordaned - ghebad him. 14. And John said to him, and raising, I mikhms natlisghebai by you, and you mokhuala me? 15. Jesus answered and said to him: atsade now, so for the execution of each shuenis us the truth. Then miushua it. 16. And clear - igho Jesus. Meqseulad aghmovida Rai and water from him, and behold ganekhunes tsani him, and he saw the Spirit of God, gardamomavali as tredi, and came to the upper daadgra. 17. Khmai and was down from heaven and tkua: This is my son saquareli, which I satno - I was. "
13. Then Jesus came to Galilee, the Jordan River, John, monatluliqo to him. 14. John is not telling the airing and I mmartebs from you and you monatvla modinar with me? 15. And Jesus answered and said to De, to be so now, because we owe aghvasrulot whole truth. Mashingha miushva it. 16. And when Jesus was christened immediately amovida out of the water, and, behold, it gaekhsnen tsani ikhala Spirit of God, and, below that eshveboda pigeons, and crossing it. 17. And a voice from heaven, which said: "This is my beloved Son, who shevitkbe me."
I. Today's Gospel presents atsindeli narration of our Lord Jesus Christ's baptism - ghebis about. In short, just a day given makhareblismieri story, but saidumlota amoutsurav sighrmesa and uaghmatebules truth hparavs this transmission. So, in respect ketilmoshi mind and draw judgments hear what the Evangelist informs.
"Then Jesus came to the baptism of John galileait iordaned - ghebad from him" (Article 13).
The Jordan River flows in a deep gorge, which starts from the Syrian zegani and the Dead Sea is still in progress. River sataveebs Jewish Chronicle Joseph plaviosi following describes: "Pan-called place near the mountain is located in a beautiful cave, which is below the enormous depth of upskrulia in which water flows: the cave itself a high mountain stood up, and the cave foot Jordan, head of resources" (Antiquities, nats. III .15 sec, .3 h). Confluence Jordan, the Dead Sea usitsotskhlo the wild nature of the surrounding, already it is not as pleasant sakhilveli as its head. Rivers, the Dead Sea in Jordan River from the fish immediately logged asleep, sheshdeba. The entire length of the Jordan the Holy Land size, because the entire length of the gadahkvets it. The entire length of the river on both sides of the aghmartulan ustsormastsoro times, and almost kvishisa mixture of terraces, and then deserted rocky mountain ranges - moabelta the east, and west of the iudeisa Galilee. The highest mountain in the appearance of a mountain valley deep Jordan. River tiripis frequent buchknarebitaa covered, as well as high-cane, and other oleandrebis river vegetation. All these plants and suroti khviarebitaa napirta affected and the river is almost gauval zghudes. Kvishnar teraseb at some places in the most strange and fantastic shapes, and often get the benefit of the prison - hgvanan fortresses, frequent increases Spine - peas and Blackthorn, which sakheobani in Russia have come across. Jordan features a mountain river. The peaks of the mountains of Lebanon tsqalukhvoba damdnar the snow on the planet. The flow of chkaria mountain niaghvris similar. When the traveler coming to the Jordan River, the river water chkhrialis shoridanve voice reaches its hearing before the Jordan Valley in the dead silence. Valley rivers do not have such a vote. Rapid flow of the Jordan River water mghvriea, but if it will raise the glass vessels and limestone, and almost from the danalekisa gavtsmendt, Crystal water by a clean and transparent. Ioradanis water taste "sweet and cold" - as Daniel ighumeni notice - "Healthy and very healthy." River bottom covered with stones of various sizes, which are swollen river brought from the mountains. Fast flow due to stones slipia, gadaglesili. Old-time, perhaps, from the bottom of the river were shurdulebisa stones and tools for the shooting.
Normally, the Jordan River does not exceed the width of 20-22 meters, but applauds the river in case it is usually removed as well kilometrze, Jordan expanded on both banks of the kvishnar teraseb. Isu naves said, "Jordan was full of raiturtit it up Location, when the days ipklis mkisata" 3,16), ie, when the summer mtskhunvare sun mountainous Lebanon, antilibanisa and ermonis snowy peaks atboben, the river is very swollen now go and go to the time is very difficult.
When John, as preacher of regret, because the Jews are the nation of Jordan, the water natlavda, enough said for his own appeal, and who was a movlinebis about himself predicted, - when it comes to Jesus. Why? That honor to receive from its predecessor? Solemnly that appeared to the people? - No. Or maybe the christening satkhovad, which John the sins of the people natlavda gansatsmedelad? But Jesus had no sin is. And John's baptism as it was approaching heaven ganmzadeba sasupevelisa for the meupetsa and to the Lord Jesus himself was great! So what was Jesus' goal from the christening ioanesa? The christening to All for the sake of our Lord will be his slaves for the sake of a sinner. For his christening in Jesus Christ, on the one hand, by themselves, will take its responsibility under the whole race of men sins, on the other hand gantsmeds, and consecrate the water from the sins sibiltseta gantsmedis give him power.
Holy epipane kvipreli said: "Lord, to not come to Jordan and baptism took ioanesa from that, allegedly, in need of such gantsmedas, ganbanvas, but also to the end of aghesrulebina all of it, which is characteristic had been taken by human nature, and show that it the true meat, the real object and carrying out the true person. He did not want to gardakhdomoda sjulismier miugebda duties, and so John's, "so the execution of each shvenis our great truth" (Matthew 3,15). For this reason it is the baptism of shtavida - ghebis in the water, but so that it is incomparably more granted and given water before they could get something from them, because he did not need to have had any. For the water ganatsiskrovna his clear and just gave them a special power, which sees prospect that misni believers mieakhlebian what baptism - ghebis water sheimosebian amdzalit, monichebulit his gardamosvlit ganatldebian and the bright. " St. Ambrose same confirmation mediolaneli: "Epiphany water never would have purchased katsobriv sins gantsmedis force, that they do not and will not gantsmendiliqvnen kurtkheuliqvnen touch with the Savior's body. Jordan, the water in the Savior shtapl gantsmida water, and the gap between all sources. " Blissful ieronime says: Jesus Christ in order to received the baptism ioanesa from that self-aghesrulebina themselves what it is others ubrdzanebda sjulisadmi invasion of, and that his baptism - ghebit daemotsmebina ioanesmieri christening power and importance, especially because the Jews have many were such, Those who thought that the baptism of abuse - the gheba. St. John Chrysostom in all, the Savior, I received John's baptism, this baptism of the true - gheba established, which is then supposed to have kadagebuli. "Mkholodi oanes natlisghebisadmi invasion should take the Son of man sulitsmidismieri entity which is in the form of gardamokhda doves on it, and at the same time have been announced as the son aghlisa - the Supreme God of heaven gardamosuli voice. What was the ioanesa Epiphany, Jesus Christ artsmunebda all its baptism by dadginebuli - ghebis is necessary - the natlobisa the kmeditobisa and he dzalmosilebis indication they have to wake gardamosvlit Holy Spirit. Because Jesus Christ was satno all of our sin in itself to make, and gaetavisebina gaegho for the world to a victim, why not - it was monanuli monis icon is born, to the regret ioanesa receive baptism mosateveblad sins. " Trace, St. Gregory says theologian John clear - to beat. Comes to Jesus, ganmtsmedi and makurtkheveli the natlismtsemlisa, and no doubt all the old Adam, so that the water shtavides, and their first of them - for the river Jordan ganmtsmed - makutrkheveli Rising Jesus out of the water, because its with the rest of the world aghamaghlebs, and see gankhmul tsat who Adam as well dakhsha tavistvisa and its shtamomavlobisa for rogorada - the Paradise Fire sword. " So the Holy Fathers of the Church to demonstrate the purpose for which God ineba John come for christening. But how this was played down the intention of John?
"And John said to him, and raising, I mikhms natlisghebai by you, and you mokhuala me?" (Article 14).
Despite its close in the flesh of the Son of Mary natesaobisa and her relationship with her servants umchidroesi sulita and purpose, John clearly does not know that Jesus is the Messiah - Christ. For the fact Jews who mosanatlad tsarmogzavna John, told him, whom, you will see the Holy Spirit natlobisas, gardamomavals from heaven, that's true igia mesiao, but who is this tarigi own God, he did not ganetskhada (John 1,33). But here, you saw him next to Jesus, John, who was the soul of the usual depth in chastsvdomoda, much has been shedzruli His sinless, calm, holy and elevated look. After that Ghana could have attacked him khelni mosanatlad on it? And her own, and Jesus' divine ughirsobisa ganmschvaluls noblemen, aghmokhdeba I mesachiroeba shenmieri baptism and you come chemtano.
"Jesus answered and said to him: atsade now, so for the execution of each shuenis us the truth. Then miushua him "(Article 15).
Jesus Christ tells John that is: the time before moving to katsobrivi your opinions. If the gain of arsobriobas case, they are fair, but now, atsindels In our case, they uadgiloa, inconsistent. Not me - is a sjulis execution, because I have abolished the curse, which is recorded sjul against you! For the country for movivline, I got it for human nature, meat atsindel time. Now I do not gandidebis my damdablebis time. Now I want my human nature to act, and my divine qovladdzlierobit. Then moved to serve, hoi, Baptist, terrible secret key; ganipqar went to your patience, and what my true condition atsindel. It is not always to be hoi, John; you I mikhilav the situation in which you want to see me, now does - wait for it so far. Now our great times - the truth is aghvasrulot all around him and perfect and all of its volume - I am proud of that you get the christening, I was proud that this momtsem christening. Expression - "the truth (Greek -" dikaiosune) said here that what we require from the Divine sjuli. Therefore, the expression - "the execution of all truth" - the whole sjulis execution, all of its demands. Lord Jesus Christ with these words clearly indicates that it was necessary for him to receive ioanesmieri christening, but for John - his monatvla. It is true that John's baptism - gheba was not the Sinai mountain sjulisdebis Divine mtsnebatagani and not be a Jesus - for God's Son and man sinless son for the same value have had it the rest of iudevelebisa for he had, for whom he was to regret the baptism - gheba, but despite this, he saghmrtod was established. That is why Jesus Christ, who was recognized as such ioanesmier baptism - ghebas, should make it like the fact that he rogorada tsinadatsveta gantsmeda and received, and thus fully aghesrulebina sjuli - God's will.
And, John, "miushua him," and the Lord in the Jordan River and his Rising water shtaeploba.
Transmission Church informs that the Lord Jesus came into the place of the swift river Jordan, where isu navem as land, Israel was taken to the nation and the Promised Land in Canaan - the water came. The first years of Christianity from this place, a cross was erected a few centuries stood here. He was selected to place on the shore, where the Savior shesamoseli idva natlisghebisas; here augiat smaller churches as well, consisting of a high column in order to tsqaldidobata dazianebuliqo times it does not. Now this place is the river flow is very chkaria. Here the river turns a small little island and morevs accumulation. That is why the pilgrims, who come to the Jordan to the water ganibanon, did not dare to enter deeply and napirtanve ganibanebian article before it in the water.
Epiphany in its aftermath the Lord Jesus Father - God spoke ilotsvida (Luke 3,21). What about praying at all? Gantsmendda what mankind sins, the Lord Jesus is about praying that his sinless ganbanvis's entire sinful humanity apply gantsmeda, and may maszeda the ilotsvida that Father God, his human nature for moenichebina force, if I may say, completely aghesrulebina Epiphany starting contribution of human gantsmedisa and gamosqidvisa .
And clear - igho Jesus. Meqseulad aghmovida Rai and water from him, and behold ganekhunes tsani him, and he saw the Spirit of God, gardamomavali as tredi, and came to the upper daadgra "(Article 16).
This means that the water the Savior After the ceremony began, and enforced the new Supreme baptism - Holy Spirit - and enforced the most solemn and visible form. And first of all - "ganekhunes tsani or arc of the sky above the Lord Jesus Christ into two ganipo, like the fact as it is a long period gaelvebis usually appears in the clouds. And at that moment, heaven gankhsnil gardamovida the Holy Spirit - "khortsielita khilvita as tredi" (Luke 3,22). Sighrmeta from heaven the Holy Spirit - Dove gardamosvla Jesus and directly above the Jordan River dadgroma then on there being multiple people from each inspired have made it clear that the pigeons simply was not, but God's Spirit, who face skheulebrivi join.
Gankhma heaven and the Holy Spirit gardamosvla itself was surprising motsmobani monatvladis divine dignity, because who else has ever gankhmia tsani? Others who face this kind of gardamosula God's spirit? - But for that of the least doubt have remained in people, and even more have been fully confirmed it, how great heaven is all part of what was going on in this country right now.
And was down from heaven and khmai tkua: This is my son saquareli which satno I - I "(Article 17).
Who is this voice from heaven? - Ioanesa for, but if he still dzaledva gaegona even voice after such a surprising thing he saw also the Lord Jesus' disciples, who may be here, near the well, and, of course, everybody iudevelebisa and for them who imzhamad there was not, and those who Then sheetqo from others, fellow of Jesus' miracle of natlisghebisas enforced! Finally, it was the voice of every ჩვენთაგანისათვისა, whom the vemorchilebit what this vote, we recognize the Son of Mary from shobil mkholodshobil in God's Son, our Savior, the Lord Jesus Christ, and the judge.
II. This is enforced so our baptism of the Savior - gheba! Now the Jordan spirit of the stop and heard the Gospel from movighot for us the whole truth, a few manual kveqniuri life.
A) Jesus in the Jordan River and into the water shtaeploba prayer (Luke 3,21). What surprising thing! What mqisieria shtaploba water, but the Savior, an action that is not enforced without prayer. Yes, our Savior's life everywhere, in every situation Bagebi prayers and heart. It ilotsvida Jordan on Tabori mtaze, the disciples choice in front of a night spent praying in, with passion in front of the night, getsimaniis garden siskhlnarevi oplis tsarmodena before praying Calvary, the jvarzevnebisas also aghavlenda Prayer - vedrebastavis Sky mamisadmi, and even death, the aftermath of the Father God aghvlenili prayer ganuteva soul for. All important in the life of the Savior kveqniur lotsvata between enforced. So, let it shevimetsnot how Christian prayer needs. Prayer is food for the spirit. Prayer is the same for him, the body of the air. Pray without a step can not be kristianisa for. Pray without him tsodvismieri captivity and later samaradiso death threat. So, pray, Christians hoi! Prayer of love, which can often itsurte to it! See the highest pleasure like prayer - in vedreba. How many time been spoiled completely vain, worthless affairs, sin relief - in siameeb. Maybe this time, and prayer - for vedrebisa dasatmobad gvemetebodes should not? Sin siamovnebata only boredom and the void remains in the heart, and how to pray the peace and quiet, studying how the joy of the soul! And what action is no longer capable of prayer? Large, incredibly strong prayer activity. So, pray as often as possible mkhurvaled vilotsvidet, and we are hearing about their experience, if not a prayer.
B) sakharebidanve today we saw that the Lord Jesus on the aftermath of the Epiphany Holy Spirit gardamovida doves as a sign of his shrine (Article 16). From here the idea of aghvibechdet our minds and hearts, that only the Holy Spirit satno kind - people acting like daadgreba, and he was not tsodvileb gardamovals, because their sins are not allowed to join the soul of God, sinners souls. Therefore, the prayer directed sulitsmidisadmi we vevedrebit him that he come between us and our total daemkvidros gangvtsmidos and we are all bitsisa. If people think their life impossible for the dirty house, especially when the Holy Spirit can not shesakhldeba tsod shebiltsul to the total, because God's Spirit is the essence of His Holiness and sin can not establish the total, as utsmidur home. That's why every Christian should diligently care for their souls from the sins gansatsmedad. If we do not own dzalgvidzs gantsmeda tsodvismieri sibiltsisa is, then, at least, often at least thought about it and praying to God every day shevghaghadebdet qovladdzlier, the third member of the Holy Trinity. Metropolitan zetsatao, nugeshinismtsemelo, sulo cheshmaritebisao ... daemkvidre and moved between us and the Holy mqven we all are and bitsisa atskhovne, sakhiero, sulni us!
C) trace, in today's Gospel we saw that the Jordan River enforced at Holy Trinity announcement of the three divine persons (Articles 16-17). It has been claimed in the New Testament, that God is the one in its essence, sampirovania three - hipostasit. For the same God, Mount Sinai, which one appeared to Moses and told her through the nation of Israel: Israel now understand law and convicted, because the Lord is your God! - The same appeared to them on the Jordan river in the form of three, its Mayor, and through makhareblis said, "are the three who torture Internal heaven: Father's Word and Spirit tsmidai; Here are three in one" (I John 5,7). Dzema and the God, whom he recognized, who "no one where he saw" (John 1,18), when his apostles tsargzavnida around the world plunged in darkness from mosaktsevad natelisa to, they ordered all the people with the name moenatlat mamisaita and dzisaita tsmidisaita and spirit. After that, we is not the case for the indiscriminate, when a total of one or sampirovans vaghiarebdet God - no! Recognition of Holy Trinity, worship and preaching - it is our duty to utsvalebeli, because that is the foundation of our faith sapudzvelta, sasoebis our socks and our love of the subject. It is true that God in three persons, but they are an inseparable from each other. Saint Gregory the theologian teaches us is the truth about "rogorada can not be separated, and any division of mind, and soul of the idea, as well as any ganqopisa and separation performance may not be the Savior and the Holy Spirit and the Father." And thus differ from each other ghmrtaebis Cast, it is even visible from their names. Father - God, Divine teaching posts, the Son and the Spirit dasabamia himself being dausabamod and unnecessarily. Son of God ishveba, but did not reveal shobs and not the Holy Spirit, God the Holy Spirit gamovals father, but not ishveba and he himself was also not shobs and not revealed. Thus erturtisa different from these three divine persons are one and the same God: God is Father, Son and Holy Spirit is God is God, but these three are not God, but also - one ghmrtaebaa. Also teaches about God, the divine word, the Holy Church. Hgonebs teaching and not to mention complete and fully reflects the existence of ghmrtaebis face, because the teaching of the Holy Trinity is not available to us the secret. So many people try to nur explain something, but just gvtsamdes; for this exercise by the people is not made, it is not from the person comes from, but - God from God himself, and he expressed his people.
D) Another shegoneba - damodzghv which movighot atsindeli the Gospel, the full sulita and life - damodzghvra asserting that the Lord natlisghebisa and God's announcement this event we also teaches us the following: sins of gantsmeda and tskhovneba people can only divine grace shetsevnit, and it shtagvinergavs our tremendous gratitude to the sense of Our fallen nature of tsod ganmanatlebelisa ganmtsmedisadmi and he, our Lord Jesus Christ, which his human nature was completely sinless, and therefore no need to have had a baptism - ghebisa, it was when the Gospel, heaven sasupevlis sermons, his savior public service started. Sulitsmidita to his divine power ganetsmida gantsmedisa christening of our water and the upgrade (tit. 3,5). However, if used, if properly maintained a valuable shesamoseli, which was also the baptism of the church - a reminder of the celebration ghebis these words: "Christ, the light raodenta - ighet, sheimoset Christ" (galat. 3,27)? Now we mkhilvelni Christ, who will daamorchila monis for months before the adoption of the icon, davemorchilot her hand; aghvmaghldet soul to the baptism of ghebas uzakveli deeds in memory of the honor. Tsodviani plunged in darkness and external ganvagdot ubitsoni present Archbishop, who divine everything ganstsmeds his cannon.
Priest Gregory diachenko "Celebration sakharebata Explanation", Tbilisi, 2001.
Translation: Vasil burkadze
ნათლისღების დღესასწაულის სახარების განმარტება
სახარება მათესაგან (3, 13-17)
ნათლისღება.
ჯრუჭის II სახარების მინიატურა. XII ს.
„13. მაშინ მოვიდა იესუ გალილეაით იორდანედ იოვანესა ნათლის-ღებად მისგან. 14. ხოლო იოვანე აყენებდა მას და ეტყოდა: მე მიხმს შენ მიერ ნათლისღებაი, და შენ ჩემდა მოხუალა? 15. მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: აცადე აწ, რამეთუ ესრეთ შუენის ჩუენდა აღსრულებად ყოველი სიმართლე. მაშინ მიუშუა მას. 16. და ნათელ-იღო იესუ. და მეყსეულად აღმოვიდა რაი წყლისა მისგან, და აჰა განეხუნეს მას ცანი, და იხილა სული ღმრთისაი, გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მოვიდა და დაადგრა მას ზედა. 17. და ხმაი იყო ზეცით და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ.“
„13. მაშინ მოვიდა იესო გალილეით იორდანეს პირას, იოანესთან, რათა მონათლულიყო მისგან. 14. იოანე კი არ უშვებდა და ეუბნებოდა: მე მმართებს შენგან მონათვლა და შენ მოდინარ ჩემთან? 15. ხოლო იესომ მიუგო და უთხრა: დე, ასე იყოს ახლა, რადგან ჩვენ გვმართებს აღვასრულოთ მთელი სიმართლე. მაშინღა მიუშვა იგი. 16. და როცა მოინათლა იესო, მაშინვე ამოვიდა წყლიდან, და, აჰა, გაეხსნენ მას ცანი და იხალა სული ღმრთისა, დაბლა რომ ეშვებოდა მტრედივით და გადმოდიოდა მასზე. 17. და გაისმა ხმა ზეცით, რომელმაც თქვა: ეს არის ძე ჩემი საყვარელი, რომელიც შევიტკბე მე.“
I. აწინდელი დღის სახარება წარმოგვიდგენს თხრობას ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს ნათლის-ღების შესახებ. მოკლედ და უბრალოდ არის დღეს გადმოცემული მახარებლისმიერი ამბავი, მაგრამ საიდუმლოთა ამოუწურავ სიღრმესა და უაღმატებულეს ჭეშმარიტებათ ჰფარავს ეს გადმოცემა. მაშ, კეთილმოშიში მოწიწებით და გონებით განსჯით მივაპყროთ ყური იმას, რასაც დღეს მახარებელი გვაუწყებს.
„მაშინ მოვიდა იესუ გალილეაით იორდანედ იოვანესა ნათლის-ღებად მისგან“ (მუხლი 13).
მდინარე იორდანე მიედინება ღრმა ხეობაში, რომელიც სირიის ზეგანიდან იწყება და მკვდარ ზღვამდე გრძელდება. მდინარის სათავეებს ებრაელი მემატიანე იოსებ ფლავიოსი შემდეგნაირად აღწერს: „პანიად წოდებული ადგილის მახლობლად, მთაზე მდებარეობს მშვენიერი მღვიმე, რომლის ქვემოთაც უზომო სიღრმის უფსკრულია, რომელშიც წყალი მიედინება: მღვიმეს თავს მაღალი მთა ადგას, ხოლო თავად მღვიმის ძირას იორდანეს სათავე წყაროებია“ (სიძველენი, ნაწ.III წ.15, თ.3). იორდანეს შესართავი, მკვდარი ზღვის უსიცოცხლო და ველური გარემომცველი ბუნების გამო, უკვე სულაც არ არის ისეთივე სასიამოვნო სახილველი, როგორც მისი სათავე. შესართავში, მკვდარ ზღვაში მდინარე იორდანედან შესული თევზი უმალვე იძინებს, შეშდება. სიგრძით იორდანე მთელი წმიდა მიწის ზომისაა, რადგან მთელს სიგრძეზე გადაჰკვეთს მას. მდინარის მთელს სიგრძეზე, მის ორივე მხარეს აღმართულან ჯერ უსწორმასწორო, ქვიშისა და ლამის ნარევის ტერასები, მერე კი უკაცრიელი კლდოვანი მთის ქედები, - აღმოსავლეთით მოაბელთა, დასავლეთით კი იუდეისა და გალილეის. სწორედ ამ მაღალ მთათა დიდი ნაპრალი წარმოქმნის იორდანეს ღრმა ხეობას. მდინარის ნაპირები ტირიფის ხშირი ბუჩქნარებითაა დაფარული, აგრეთვე მაღალი ლერწამის, ოლეანდრების და სხვა მდინარისპირა მცენარეული საფარით. მთელი ეს მცენარეულობა სუროთი და ხვიარებითაა მოცული და მდინარის ნაპირთა ლამის გაუვალ ზღუდეს წარმოადგენს. ქვიშნარ ტერასებზე, ზოგ ადგილებში ყველაზე უცნაურ და ფანტასტიკურ ფორმებს რომ იძენენ და ხშირად ციხე-სიმაგრეებს ჰგვანან, იზრდება ხშირი ეკალ-ბარდი და კვრინჩხი, რომლის სახეობანიც რუსეთში არ გვხვდება. იორდანეს მთის მდინარის თვისებები აქვს. მისი წყალუხვობა ლიბანის მთების მწვერვალებზე დამდნარ თოვლზეა დამოკიდებული. მისი ნაკადი ჩქარია, მთის ნიაღვრის მსგავსი. როცა მოგზაური მდინარე იორდანეს უახლოვდება, მდინარის წყალთა ჩხრიალის ხმა შორიდანვე აღწევს მის სმენამდე იორდანეს ველის მკვდარ სიჩუმეში. ველის მდინარეებს არა აქვთ ასეთი ხმა. სწრაფი დინების გამო მდინარე იორდანეს წყალი მღვრიეა, მაგრამ თუკი მას შუშის ჭურჭელში დავაყენებთ და კირქვისა და ლამის დანალექისაგან გავწმენდთ, წყალი კრისტალივით სუფთა და გამჭვირვალე ხდება. გემოთი იორადანის წყალი „ცივი და ტკბილია“ - როგორც იღუმენი დანიელი შენიშნავს, - „და ძალზე მარგებელი ჯანმრთელობისათვის“. მდინარის ფსკერი სხვადასხვა ზომის ქვებითაა დაფარული, რომლებიც ადიდებულ მდინარეს ჩამოაქვს მთებიდან. ჩქარი დინების გამო ქვები სლიპია, გადაგლესილი. ძველ დროში, ალბათ, მდინარის ფსკერიდან იღებდნენ ქვებს შურდულებისათვის და სასროლი იარაღებისათვის.
ჩვეულებრივ, მდინარე იორდანეს სიგანე არ აღემატება 20-22 მეტრს, მაგრამ მდინარის ადიდების შემთხვევაში იგი ერთ კილომეტრზეც იშლება ხოლმე, იორდანის ორივე ნაპირზე გაშლილ ქვიშნარ ტერასებზე. ისუ ნავეს თქმით, „იორდანე სავსე იყო რაითურთით კიდემდე მისად, ვითარცა დღეთა იფქლის მკისათა“ 3,16), ანუ იმ დროს, როცა ზაფხულის მცხუნვარე მზის სხივები მაღალმთიანი ლიბანის, ანტილიბანისა და ერმონის დათოვლილ მწვერვალებს ათბობენ, მდინარე ძალზე ადიდებული არის ხოლმე და მასზე გადასვლა ამ დროს ძალზე გაძნელებულია.
როცა იოანემ, ვითარცა სინანულის მქადაგებელმა, ვინაც იუდეველ ერს იორდანეს წყალში ნათლავდა, საკმარისად განაცხადა თავისთვის საკუთარი მოწოდებაც და თუ ვინ იყო ის, რომლის მოვლინების შესახებაც თავად წინასწარმეტყველებდა, - მაშინ მასთან იესო მოდის. რისთვის? რომ პატივი მიიღოს თავისი წინამორბედისაგან? რომ საზეიმო ვითარებაში გამოეცხადოს ხალხს? - არა. ან იქნებ იმ ნათლობის სათხოვად, რომლითაც იოანე ნათლავდა ხალხს ცოდვათაგან განსაწმედელად? მაგრამ იესოს ხომ არ ჰქონდა ცოდვები. და იოანეს ნათლობაც ხომ განმზადება იყო მოახლოებული ცათა სასუფეველისათვის, რომლის მეუფეცა და თავიც თავად უფალი იესო იყო! მაშ, რა მიზანი ჰქონდა იესოს ნათლობას იოანესაგან? ამ ნათლობას ყოველთა მეუფე ჩვენი გულისთვის მიიღებს, თავისი ცოდვილი მონების გულისთვის. რამეთუ თავისი ნათლობით იესო ქრისტე, ერთის მხრივ, თავის თავზე, თავისი პასუხისმგებლობის ქვეშ მიიღებს მთელი კაცთა მოდგმის ცოდვებს, მეორეს მხრივ კი განწმედს, აკურთხებს წყალს და ცოდვათა სიბილწეთაგან განწმედის ძალას ანიჭებს მას.
წმიდა ეპიფანე კვიპრელი ამბობს: „უფალი იმისთვის კი არ მოვიდა იორდანეზე და ნათლობა მიიღო იოანესაგან, რომ, თითქოსდა, საჭიროებდა ამგვარ განწმედას, განბანვას, არამედ იმისთვის, რომ ბოლომდე აღესრულებინა ყოველივე ის, რაც დამახასიათებელი იყო მის მიერ მიღებული ადამიანური ბუნებისათვის, და ეჩვენებინა, რომ იგი ჭეშმარიტ ხორცს, ნამდვილ სხეულს ატარებდა და რომ ჭეშმარიტი ადამიანია. მას არ უნდოდა გარდახდომოდა სჯულისმიერ მოვალეობებს და ასე მიუგებდა იოანეს: „ესრეთ შვენის ჩვენდა აღსრულებად ყოველი სიმართლე“ (მათე 3,15). ამ მიზეზით შთავიდა იგი ნათლის-ღების წყალში, მაგრამ ისე, რომ ამით შეუდარებლად მეტი მიანიჭა და შესძინა წყალს, ვიდრე თავად შეეძლო მათგან რაიმეს მიღება, რადგან არაფერში მას არანაირი საჭიროება არ ჰქონდა. რამეთუ თავად წყალნი განაცისკროვნა მან თავისი ნათელით და რაღაც განსაკუთრებული ძალა შესძინა მათ, რომლის მიერაც მისნი მორწმუნენი, მიეახლებიან რა ნათლის-ღების წყალს, შეიმოსებიან ამძალით, მონიჭებულით მისი გარდამოსვლით და განათლდებიან მისი ნათელით“. ამასვე ადასტურებს წმიდა ამბროსი მედიოლანელი: „ნათლისღების წყალთ ვერასდროს ვერ ექნებოდათ შეძენილი კაცობრივ ცოდვათა განწმედის ძალა, ისინი რომ არ განწმენდილიყვნენ და არ კურთხეულიყვნენ მაცხოვრის სხეულთან შეხებით. იორდანეს წყალში შთაფლვით მაცხოვარმა განწმიდა წყალნი, უფსკრულნი და ყოველნი წყარონი“. ნეტარი იერონიმეც ამბობს: იესო ქრისტემ იმისთვის მიიღო ნათლობა იოანესაგან, რომ თავადვე აღესრულებინა საკუთარ თავზე ის, რასაც იგი სხვებს უბრძანებდა სჯულისადმი დამორჩილების შესახებ, და რომ თავისი ნათლის-ღებით დაემოწმებინა იოანესმიერი ნათლობის ძალა და მნიშვნელობა, განსაკუთრებით კი იმიტომ, რომ იუდეველთა შორის ბევრნი იყვნენ ისეთნი, ვინც არამართებულად ფიქრობდა ამ ნათლის-ღებაზე. წმიდა იოანე ოქროპირის სიტყვით, მაცხოვარმა, მიიღო რა იოანეს ნათლობა, ამით ჭეშმარიტი ნათლის-ღება დაამკვიდრა, რომელიც შემდგომში უნდა ყოფილიყო ქადაგებული. „მხოლოდი ოანეს ნათლისღებისადმი დამორჩილებით უნდა მიეღო ძეს კაცისას სულიწმიდისმიერი უწყება, რომელიც მტრედის სახით გარდამოხდა მასზე, და ამავე დროს გამოცხადებული ყოფილიყო როგორც ძემ აღლისა - უზენაესი ღმერთისა ცათაგან გარდამოსული ხმით. მიიღო რა ნათლისღება იოანესაგან, იესო ქრისტე არწმუნებდა ყველა თავის მიერ დადგინებული ნათლის-ღების მიღების აუცილებლობას, - იმ ნათლობისა, რომლის ქმედითობისა და ძალმოსილების აღნიშვნა მან კეთილად ინება სულიწმიდის გარდამოსვლით. რადგანაც იესო ქრისტემ სათნო იყო ყველა ჩვენი ცოდვა თავის თავში მიეღო, გაეთავისებინა და მთელი მსოფლიოსათვის გაეღო თავი მსხვერპლად, ამიტომ ჯერ-იყო მას მონანული მონის ხატიც შეეძინა, რათა იოანესაგან სინანულის ნათლობა მიეღო ცოდვების მოსატევებლად“. კვალად, წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ამბობს: იოანე ნათელს-სცემს. მოდის იესო, განმწმედი და მაკურთხეველი თავად ნათლისმცემლისა, ხოლო უეჭველად მთელი ძველი ადამისა, რათა წყალში შთავიდეს, ხოლო მათს უწინარეს და მათთვის - მდინარე იორდანეს განმწმედ-მაკუთრხეველი ამოდის იესო წყლიდან, რამეთუ თავისთან ერთად მთელს მსოფლიოს აღამაღლებს, და ხედავს განხმულ ცათ, რომელნიც ადამმა ისევე დახშა თავისთვისაც და თავისი შთამომავლობისათვის, როგორადაც - სამოთხე ცეცხლოვანი მახვილით“. ასე გამოხატავენ ეკლესიის წმიდა მამები იმ მიზანს, რომლისთვისაც უფალმა ინება იოანეს ნათლობის მისაღებად მისულიყო. მაგრამ როგორ მიუდგა ამ განზრახვას იოანე?
„ხოლო იოვანე აყენებდა მას და ეტყოდა: მე მიხმს შენ მიერ ნათლისღებაი, და შენ ჩემდა მოხუალა?“ (მუხლი 14).
მიუხედავად თავისი ხორციელად ახლო ნათესაობისა მარიამის ძესთან და მასთან უმჭიდროესი ურთიერთობისა თავისი მსახურების სულითა და მიზნით, იოანემ ჯერ ცხადად არ იცოდა, რომ იესო არის მესია - ქრისტე. რამეთუ იმან, ვინც იოანე იუდეველთა მოსანათლად წარმოგზავნა, აუწყა მას: ვისზეც, ნათლობისას იხილავ სულიწმიდას, გარდამომავალს ზეცით, სწორედ იგია ჭეშმარიტი მესიაო; მაგრამ თუ ვინ არის საკუთრივ ეს ტარიგი ღმრთისა, მას არ განეცხადა (იოანე 1,33). მაგრამ, აი, დაინახა თუ არა მისკენ მომავალი იესო, იოანე, რომელიც ჩვეული იყო სულს სიღრმეში ჩასწვდომოდა, დიდად იქნა შეძრული მისი უცოდველი, მშვიდი, წმიდა და ამაღლებული მზერით. ამის შემდეგ განა შეეძლო მას ხელნი დაესხა მასზე მოსანათლად?! და მას, საკუთარი უღირსობისა და იესოს საღმრთო დიდებულებით განმსჭვალულს, აღმოხდება: მე მესაჭიროება შენმიერი ნათლობა და შენ მოდიხარ ჩემთანო.
„მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: აცადე აწ, რამეთუ ესრეთ შუენის ჩუენდა აღსრულებად ყოველი სიმართლე. მაშინ მიუშუა მას“ (მუხლი 15).
იესო ქრისტე თითქოს ასე ეუბნება იოანეს: დრომდე განზე გადადე შენი კაცობრივი მოსაზრებები. საქმის არსობრიობას თუ მივხედავთ, ისინი სამართლიანია, მაგრამ ახლა, აწინდელს ჩვენს შემთხვევაში, ისინი უადგილოა, შეუსაბამოა. ჩემდა ჯერ-არს მთელი სჯულის აღსრულება, იმიტომ, რომ მე უნდა გავაუქმო ის წყევლა, რომელიც სჯულშია ჩაწერილი თქვენს წინააღმდეგ! რამეთუ სწორედ ამისთვის მოვივლინე ქვეყნად, ამისთვის მივიღე ადამიანური ბუნება, ხორცი აწინდელ დროში. აწ ჩემი განდიდების კი არა, ჩემი დამდაბლების დროა. მე აწ მსურს ჩემი ადამიანური ბუნებით ვიმოქმედო და არა ჩემი ღვთაებრივი ყოვლადძლიერობით. მაშ, მოვედ, ემსახურე, ჰოი, ნათლისმცემელო, საშინელ უმთავრეს საიდუმლოს; მსწრაფლ განიპყარ ხელი შენი და აღასრულე ის, რაც ჩემს აწინდელ მდგომარეობას შეეფერება. ყოველთვის ასე როდი იქნება, ჰოი, იოანე; შენ მე იმ მდგომარეობაში მიხილავ, რომელშიც ჩემი დანახვაც გსურს, ახლა კი, ჯერ-ჯერობით დაელოდე მას. ახლა ჩვენდა ჯერ-არს აღვასრულოთ ყოველი სიმართლე მთელს მის სრულყოფილებაში და მთელი მისი მოცულობით, - მე იმით, რომ მივიღებ შენ მიერ ნათლობას, შენ კი იმით, რომ მომცემ ამ ნათლობას. გამოთქმა - „სიმართლე (ბერძნულად - „დიკაიოსუნე“) აქ იმას აღნიშნავს, რასაც ჩვენგან საღმრთო სჯული მოითხოვს. მაშასადამე, გამოთქმა - „აღსრულებად ყოველი სიმართლე“ - აღნიშნავს მთელი სჯულის აღსრულებას, მისი ყველა მოთხოვნისა. უფალი იესო ქრისტე ამ სიტყვებით ცხადად მიუთითებს იმაზე, რომ მისთვის აუცილებელი იყო იოანესმიერი ნათლობის მიღება, იოანესთვის კი - მისი მონათვლა. მართალია, იოანეს ნათლის-ღება არ იყო სინას მთის სჯულისდების საღმრთო მცნებათაგანი და არ შეიძლებოდა მას იესოსათვის - ღმერთის ძისა და კაცის უცოდველი ძისათვის ზუსტად იგივე მნიშვნელობა ჰქონოდა, რაც მას დანარჩენი იუდეველებისათვის ჰქონდა, რომელთათვისაც იგი იყო სინანულის ნათლის-ღება, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, იგი საღმრთოდ დადგენილი იყო. ამიტომაც იესო ქრისტეს, რომელიც სწორედ ასეთად აღიარებდა იოანესმიერ ნათლის-ღებას, უნდა მიეღო იგი, მსგავსად იმისა, როგორადაც მან წინადაცვეთა და განწმედა მიიღო, და ამით სრულად აღესრულებინა სჯული - ღმერთის ნება.
და აი, იოანემ „მიუშუა მას“, და უფალიც მდინარე იორდანეში ჩადის და მის წყალში შთაეფლობა.
საეკლესიო გადმოცემა გვაუწყებს, რომ უფალი იესო სწორედ იმ ადგილას შევიდა სწრაფ მდინარ იორდანეში, სადაც ისუ ნავემ, ვითარცა ხმელეთზე, გადაიყვანა ისრაელი ერი და ქანაანის აღთქმულ მიწა-წყალზე შევიდა. ქრისტიანობის პირველი წლებიდან ამ ადგილას დიდი ჯვარი იქნა აღმართული, რომელიც რამდენიმე საუკუნის მანძილზე იდგა აქ. მონიშნული იყო ის ადგილიც ნაპირზე, სადაც მაცხოვრის შესამოსელი იდვა მისი ნათლისღებისას; აქ მომცრო ეკლესიაც აუგიათ, შემდგარი მაღალ სვეტებზე, რათა წყალდიდობათა ჟამს იგი არ დაზიანებულიყო. ახლაც ამ ადგილას მდინარის დინება მეტად ჩქარია. აქ მდინარე მცირედ უხვევს პატარა კუნძულთან და მორევს წარმოქმნის. ამიტომაც მომლოცველნი, რომელნიც იორდანეზე მოდიან, რათა მის წყალში განიბანონ, ღრმად შესვლას ვერ ბედავენ და ნაპირთანვე განიბანებიან მასში მუხლამდე წყალში.
თავის ნათლისღების ჟამს უფალი იესო მამა-ღმერთთან საუბრობდა ილოცვიდა (ლუკა 3,21). რის შესახებ ლოცულობდა იგი? განწმენდდა რა კაცობრიობის ცოდვებს, უფალი იესო იმის შესახებ ლოცულობდა, რომ თავის უცოდველი განბანვის მიერ მთელს ცოდვილ კაცობრიობაზე გავრცელებულიყო განწმედა, და შესაძლოა მასზედაც ილოცვიდა, რომ მამა ღმერთს მისი ადამიანური ბუნებისათვის მოენიჭებინა ძალა, თუკი ასე შეიძლება ვთქვათ, სრულად აღესრულებინა ნათლისღებით დაწყებული ღვაწლი კაცობრიობის განწმედისა და გამოსყიდვისა.
„და ნათელ-იღო იესუ. და მეყსეულად აღმოვიდა რაი წყლისა მისგან, და აჰა განეხუნეს მას ცანი, და იხილა სული ღმრთისაი, გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მოვიდა და დაადგრა მას ზედა“ (მუხლი 16).
ეს ნიშნავს, რომ მაცხოვრის წყლით ნათლობის შემდეგ დაიწყო და აღსრულდა ახალი, უზენაესი ნათლობა - სულიწმიდით, - და აღსრულდა ეს ყველაზე საზეიმო და თვალსაჩინო სახით. და პირველ ყოვლისა - „განეხუნეს ცანი ანუ ცის თაღი უფალ იესოს ზემოთ ორად განიპო, მსგავსად იმისა, როგორც ეს ხანგრძლივი გაელვების ჟამს გამოჩნდება ხოლმე ღრუბლებში. და ამ დროს, განხსნილ ცათაგან გარდამოვიდა სულიწმიდა - „ხორციელითა ხილვითა, ვითარცა ტრედი“ (ლუკა 3,22). ცათა სიღრმეთაგან სულიწმიდა-მტრედის გარდამოსვლა და პირდაპირ იესოს თავზე დადგრომა მდინარე იორდანეზე მაშინ იქ მყოფი მრავალრიცხოვანი ერისაგან თითოეულს ცხადად შთააგონებდა, რომ ეს უბრალო მტრედი კი არ იყო, არამედ ღმერთის სული, რომელსაც სხეულებრივი სახე მიეღო.
ცათა განხმა და სულიწმიდის გარდამოსვლა უკვე თავისთავად იყო საკვირველი მოწმობანი მონათვლადის ღვთაებრივი ღირსებისა, რამეთუ სხვას ვის განხმია როდისმე ცანი? სხვაზე ვისზე გარდამოსულა ამგვარ სახედ ღმერთის სული? - მაგრამ იმისთვის, რომ სულ უმცირესი ეჭვიც არ დარჩენილიყო ადამიანებში და კიდევ უფრო სრულად ყოფილიყო დამოწმებული ის, თუ რა დიდია ზეცის მონაწილეობა ყოველივე იმაში, რაც ამ წუთას ქვეყნად ხდებოდა.
„და ხმაი იყო ზეცით და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ“ (მუხლი 17).
ვისთვის არის ეს ხმა ცათაგან? - იოანესათვის, ოღონდ თუკი მას კიდევ ძალედვა გაეგონა კიდეც ხმა მას შემდეგ, რაც ესოდენ საკვირველი რამ იხილა აგრეთვე უფალ იესოს მოწაფეებისათვის, რომელნიც შესაძლოა აქვე, მახლობლად იმყოფებოდნენ, და რა თქმა უნდა, ყველა იქ მყოფი იუდეველებისათვის და მათთვისაც, ვინც იმჟამად იქ არ იყო და ვისაც შემდგომ უნდა შეეტყო სხვათაგან, თანამოძმეთაგან, იესოს ნათლისღებისას აღსრულებული სასწაულის შესახებ! და ბოლოს, ეს ხმა იყო ყოველი ჩვენთაგანისათვისაც, რომელნიც ვემორჩილებით რა ამ ხმას, ვაღიარებთ მარიამისაგან შობილ ძეში ღმერთის მხოლოდშობილ ძეს, ჩვენს მაცხოვარს, უფალს და მსაჯულს იესო ქრისტეს.
II. აი, ასე აღსრულდა ჩვენი მაცხოვრის ნათლის-ღება! აწ სულით იორდანეზე შევჩერდეთ და მოსმენილი სახარებიდან მოვიღოთ ჩვენთვის რამდენიმე სახელმძღვანელო ჭეშმარიტება მთელი ქვეყნიური ცხოვრებისათვის.
ა) იესო მდინარე იორდანეში შედის და მის წყალში შთაეფლობა ლოცვით (ლუკა 3,21). რა საკვირველი საქმეა! რა მყისიერია წყალში შთაფლობა, მაგრამ მაცხოვარმა ეს ქმედებაც არ აღასრულა ლოცვის გარეშე. დიახ, ჩვენი მაცხოვრის ცხოვრებაში ყველგან, ყოველ ვითარებაში ლოცვაა ბაგებზე და გულში. იგი ილოცვიდა იორდანეზე, თაბორის მთაზეც, მოწაფეთა არჩევის წინ მთელი ღამე გაატარა ლოცვაში; ვნების წინ, ღამით, გეთსიმანიის ბაღში სისხლნარევი ოფლის წარმოდენამდე ლოცულობდა გოლგოთაზე, ჯვარზევნებისას ასევე აღავლენდა ლოცვა-ვედრებასთავის ზეციური მამისადმი, და თვით სიკვდილის ჟამსაც მამა ღმერთისადმი აღვლენილი ლოცვით განუტევა სული თვისი. ყოველივე მნიშვნელოვანი მაცხოვარის ქვეყნიურ ცხოვრებაში ლოცვათა შორის აღსრულდა. მაშ, დაე, შევიმეცნოთ ამით, თუ როგორ ესაჭიროება ქრისტიანს ლოცვა. ლოცვა არის საზრდო სულისათვის. ლოცვა იგივეა მისთვის, რაც ჰაერი სხეულისათვის. ლოცვის გარეშე ერთი ნაბიჯის გადადგმაც არ შეიძლება ქრისტიანისათვის. ლოცვის გარეშე მას ცოდვისმიერი ტყვეობა და შემდგომში სამარადისო დაღუპვა ემუქრება. მაშ, ილოცე, ჰოი ქრისტიანო! გიყვარდეს ლოცვა, რაც შეიძლება ხშირად იწურთე თავი მასში! უმაღლესი სიამოვნება ნახე ხოლმე ლოცვა-ვედრებაში. რამდენ დროს ღუპავენ მრავალნი სრულიად ამაო, უსარგებლო საქმეებში, ცოდვიან შვება-სიამეებში. და ნუთუ ეს დრო ლოცვა-ვედრებისათვის დასათმობად არ უნდა გვემეტებოდეს?! ცოდვიან სიამოვნებათაგან მხოლოდ მოწყენილობა და სიცარიელე რჩება გულში, ხოლო ლოცვის შემდეგ ვითარი მშვიდობა, სიწყნარე, ვითარი სიხარული ეუფლება სულს! და რისი მოქმედება აღარ ძალუძს ლოცვას?! დიდია, არაჩვეულებრივად ძლიერია ლოცვის მოქმედება. მაშ, რაც შეიძლება ხშირად ვლოცულობდეთ, რაც შეიძლება მხურვალედ ვილოცვიდეთ, და ჩვენ საკუთარი გამოცდილებით შევიტყობთ, თუ არ არის ლოცვა.
ბ) დღევანდელი სახარებიდანვე დავინახეთ, რომ უფალ იესოზე მისი ნათლისღების ჟამს სულიწმიდა გარდამოვიდა მტრედის სახით მისი სიწმიდის ნიშნად (მუხლი 16). აქედან ის აზრი აღვიბეჭდეთ ჩვენს გონებასა და გულში, რომ სულიწმიდა მხოლოდ სათნო, კეთილის-მოქმედ ადამიანებს დაადგრება ხოლმე, ხოლო ცოდვილებზე იგი ვერ გარდამოვალს, რადგან მათი ცოდვა არ უშვებს ღმერთის სულს შეუერთდეს ცოდვილთა სულებს. ამიტომაც სულიწმიდისადმი მიმართულ ლოცვაში ჩვენ ვევედრებით მას, რომ იგი მოვიდეს ჩვენ შორის და დაემკვიდროს ჩვენს სულში და განგვწმიდოს ჩვენ ყოვლისაგან ბიწისა. თუკი ადამიანები თავიანთთვის შეუძლებლად მიიჩნევენ ცხოვრებას ბინძურ სახლში, მაშინ მით უმეტეს სულიწმიდა ვერ შესახლდება ცოდვით შებილწულ სულში, რამეთუ ღმერთის სული არის უწმიდესი არსი და მას არ ძალუძს ცოდვიან სულში დამკვიდრდეს, ვითარცა უწმიდურ სახლში. ამიტომ ყოველი ქრისტიანი გულმოდგინედ უნდა ზრუნავდეს თავისი სულის განსაწმედად ცოდვებისაგან. თუკი ჩვენ თავად არ ძალგვიძს საკუთარი თავის განწმედა ცოდვისმიერი სიბილწისაგან, მაშინ, უკიდურეს შემთხვევაში, ხშირად მაინც უნდა ვფიქრობდეთ ამის შესახებ და ლოცვაში ყოველდღიურად შევღაღადებდეთ ყოვლადძლიერ ღმერთს, ყოვლადწმიდა სამების მესამე წევრს. მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო..., მოვედ და დაემკვიდრე ჩვენს შორის და წმიდა მყვენ ჩვენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნე, სახიერო, სულნი ჩვენნი!
გ) კვალად, დღევანდელ სახარებაში ჩვენ ვნახეთ, რომ მდინარე იორდანეზე აღსრულდა ყოვლადწმიდა სამების სამივე საღმრთო პირის გამოცხადება (მუხლები 16-17). ასე იქნა განცხადებული ახალ აღთქმაში, რომ ღმერთი, ერთი თავისი არსით, სამპიროვანია, სამია - ჰიპოსტასით. რამეთუ სწორედ იგივე ღმერთი, რომელიც სინაის მთაზე ერთი გამოეცხადა მოსეს და მისი მეშვეობით აუწყა ისრაელ ერს: აწ გესმოდენ ისრაელსა სამართალი და მსჯავრი, რამეთუ ერთი არს უფალი ღმერთი შენი! - იგივე გამოეცხადა მათ მდინარე იორდანეზე სამი სახით, და მერმე თავისი მახარებლის მეშვეობით განაცხადა: „სამნი არიან, რომელნი წამებენ ცათა შინა: მამაი, სიტყვაი და სული წმიდაი; ესე სამნი ერთ არიან“ (Iიოანე 5,7). და თავად ღმერთის ძემაც, რომელი აღიარებდა მას, ვინც „არავინ სადა იხილა“ (იოანე 1,18), ოდეს თავის მოციქულებს წარგზავნიდა მთელი მსოფლიოს მოსაქცევად წყვდიადიდან ნათელისაკენ, უბრძანა მათ ყოველნი ხალხნი მოენათლათ სახელითა მამისაითა და ძისაითა და სულისა წმიდისაითა. ამის შემდეგ ჩვენთვის განურჩეველი საქმე როდია, სულ ერთი როდია ერთ ღმერთს ვაღიარებდეთ თუ სამპიროვანს, - არა! ყოვლადწმიდა სამების აღიარება, თაყვანისცემა და ქადაგება - ეს არის ჩვენი უცვალებელი მოვალეობა, იმიტომ, რომ სწორედ ესაა ჩვენი სარწმუნოების საფუძველთა საფუძველი, ჩვენი სასოების წინდი და ჩვენი სიყვარულის საგანი. მართალია, ღმერთში სამი პირია, მაგრამ ისინი განუყოფელნი არიან ერთმანეთისაგან. წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ასე გვასწავლის ამ ჭეშმარიტების შესახებ: „როგორადაც შეუძლებელია რაიმე გაყოფა და დაშორიშორება გონებას, აზრსა და სულს შორის, ასევე არანაირი განყოფისა და დაშორიშორების წარმოდგენა არ შეიძლება სულიწმიდას და მაცხოვარს და მამას შორის“. თუ რითი განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ღმრთაების პირნი, ეს უკვე თვით მათი სახელწოდებებიდან ჩანს. მამა-ღმერთი, საღმრთო წერილის სწავლებით, დასაბამია ძისა და სულისა, თავად მყოფი დაუსაბამოდ და უმიზეზოდ. ძე ღმერთი იშვება, მაგრამ თავად არ შობს და არ გამოავლენს სულიწმიდას, სულიწმიდა ღმერთი გამოვალს მამისაგან, მაგრამ არ იშვება და თავადაც ასევე არ შობს და არ გამოავლინებს. ამგვარად განსხვავებულნი ერთურთისაგან, ეს სამი საღმრთო პირი არის ერთი და იგივე ღმერთი: მამა არის ღმერთი, ძე არის ღმერთი და სულიწმიდა არის ღმერთი, მაგრამ ეს სამი ღმერთი კი არ არის, არამედ - ერთი ღმრთაებაა. ასევე ასწავლის ღმერთის შესახებ, გამომდინარე საღმრთო სიტყვიდან, წმიდა ეკლესია. ასწავლის და არ ჰგონებს, რომ ნათქვამი სრულად და სავსებით გამოხატავს ღმრთაების არსებობის სახეს, იმიტომ, რომ სწავლება წმიდა სამების შესახებ არის ჩვენთვის მიუწვდომელი საიდუმლო. ამრიგად, ბევრს ნურც ვეცდებით რაიმე ავხსნათ, არამედ უბრალოდ გვწამდეს; რამეთუ ეს სწავლება ადამიანთა მიერ კი არ არის მოგონილი, იგი ადამიანისაგან კი არ მომდინარეობს, არამედ - ღმერთისაგან, და იგი თავად ღმერთმა გამოუცხადა ადამიანებს.
დ) კიდევ ერთი შეგონება-დამოძღვრაც მოვიღოთ აწინდელი სახარებიდან, აღსავსე სულითა და სიცოცხლით, - დამოძღვრა მასზედ, რომ უფლის ნათლისღებისა და ღვთის განცხადების ეს მოვლენა ჩვენც გვასწავლის შემდეგს: ცოდვათაგან განწმედა და ცხოვნება ადამიანისათვის შესაძლებელია მხოლოდ საღმრთო მადლის შეწევნით, და იგი შთაგვინერგავს ჩვენ უსაზღვრო მადლიერების გრძნობას ჩვენი ცოდვით დაცემული ბუნების განმანათლებელისა და განმწმედისადმი, მან, ჩვენმა უფალმა იესო ქრისტემ, რომელიც თავისი ადამიანური ბუნებით იყო სრულიად უცოდველი და ამიტომ არანაირი საჭიროება არ ჰქონდა ნათლის-ღებისა, მიიღო იგი, როცა სახარების, ცათა სასუფევლის ქადაგებას, თავის მხსნელ საზოგადო მსახურებას იწყებდა. რათა სულიწმიდითა და თავისი საღმრთო ძალით განეწმიდა ნათლობის წყალნი ჩვენი განწმედისა და განახლებისათვის (ტიტ. 3,5). მაგრამ თუ გამოვიყენეთ, ჯეროვნად თუ შევინარჩუნეთ ის უძვირფასესი შესამოსელი, რომლის შესახებაც ეკლესია ნათლის-ღების დღესასწაულზე შეგვახსენებს ამ სიტყვებით: „რაოდენთა ქრისტეს მიმართ ნათელ-იღეთ, ქრისტე შეიმოსეთ“ (გალატ. 3,27)? აწ ჩვენც მხილველნი ქრისტესი, რომელმან დაამორჩილა ნება თვისი თვით მონის ხატის მიღებამდე, დავემორჩილოთ მის ძლიერ ხელთ; სულით აღვმაღლდეთ, რათა ნათლის ღებას უზაკველი საქმეებით მივაგოთ პატივი. ცოდვიანი წყვდიადი გარე განვაგდოთ და უბიწონი წარვუდგეთ მეუფეს, რომელი ყოველივეს განსწმედს თავის საღმრთო ჭავლებით.
მღვდელი გრიგოლ დიაჩენკო „სადღესასწაულო სახარებათა განმარტება“, თბილისი, 2001 წ.
მთარგმნელი: ვასილ ბურკაძე
No comments:
Post a Comment