From: http://www.botschaftderwoche.de/index.php?strona=botschaft070121.php
By: P. Teodor Puszcz SChr
Taufe Jesu (fol. 8r)
St. Marienthaler Palster (2. Viertel des 13. Jh.)
Zisterzienserinnenabtei St. Marienthal (Ms. F. 5: 31).
Quelle: Der St. Marienthaler Psalter. Regensburg 2006, Tafel 14
Baptism of Jesus (fol. 8r)
St. Marienthal palaces (2nd quarter of the 13th century)
Cistercian Abbey of St. Marienthal (Ms. Q. 5: 31).
Source: The St. Marienthal Psalter. Regensburg 2006, Plate 14th
3. Sonntag im Jahreskreis
Am 3. Sonntag im Jahreskreis kehrt die Liturgie zum Lukasevangelium zurück. Die Perikope besteht aus zwei Teilen. Den ersten Teil bildet das Vorwort (Lk 1, 1-4) und den zweiten das erste Auftreten Jesu in Galiläa (Lk 4, 14-21). Lukas berichtet, dass Jesus nach Nazaret kam, in sein Heimatort, und die Synagoge am Sabbat aufsuchte und sich gemeldet hatte, um aus der Schrift vorzulesen. Man hat ihm die Schriftrolle mit dem Text des Propheten Jesaja gereicht (vgl. Lk 4, 16-17). Er fand gerade die Stelle aus dem 61. Kapitel, wo die frohe Botschaft des Gesalbten Jahwes prophezeit wird. Dieser Text fängt mit folgenden Worten an: Der Geist des Herrn ruht auf mir (Lk 4, 18a). Wir dürfen noch mal zur Taufe Jesu im Jordan zurückkehren.
Die Bibliothek der Zisterzienserinnenabtei St Marienthal bewahrt als älteste illuminierte Handschrift ein Psalterium aus dem zweiten Viertel des 13. Jahrhunderts, der Zeit, in der das Kloster gegründet wurde (1234). Im Kodex (Ms. F. 5: 31) wurden dem Text der 150 Psalmen und verschiedenen Gebeten auch sieben Ganzseitige Miniaturen beigefügt. Die kleinformatige Handschrift (ca. 215 x 150 mm) besteht aus 190 Pergamentblättern.
Unsere Miniatur ist der Taufe Christi (fol. 8r) gewidmet. Auf der linken Seite des Bildes sehen wir nackten Christus, leicht zur Seite gewendet, in einem glockenförmigen, hoch aufragenden Wasserberg stehend. Der Täufling hat sein mit einem roten Kreuznimbus umgebenes Haupt etwas zur Seite geneigt, die rechte vor der Brust in einer demütigen, gleichsam abwehrenden Geste erhoben, während die Linke im Gesprächsgestus nach unten weist. Auf der rechten Bildhälfte steht dem Täufling auf einer felsigen Bodenformation die asketische Gestalt des Johannes des Täufers gegenüber. Er hat sein Haupt im Augenblick der Taufhandlung Christus zugewandt und seine rechte Hand auf seine Stirn gelegt, während seine Linke im zottigen Fellmantel verborgen bleibt. Aus einem Wolkensaum dringt der Heilige Geist im Symbol einer nimbierten Taube mit weit ausgebreiteten Schwingen in den Bildraum vor. Auf der linken Bildseite, von der Rahmenleiste fast gänzlich überschnitten, wird die Gestalt eines Engels sichtbar. Dieser reicht dem Getauften ein Tuch, um ihn damit zu umhüllen.
Hören wir jetzt den Origenes (185-254), wie er in der 32 Homilie zum Lukasevangelium über die Jesajastelle predigte: [es ist] zweifellos auch dies nicht als Zufall anzusehen, sondern als Vorsehung und Fügung Gottes, dass gerade das Buch Jesaja gereicht wurde und keine andere Stelle als die, die über das Geheimnis Christi handelte: "Der Geist des Herrn ist über mir; denn er hat mich gesalbt." Denn Christus ist es, der dies sagt. Lasst uns genauer anschauen, was Christus zunächst im Propheten verkündigte und später über sich selbst in der Synagoge vorliest! "Er hat mich gesandt, den Armen die frohe Botschaft zu bringen" (Lk 4, 18). Mit den "Armen" sind die Heidenvölker gemeint; denn sie waren arm und besaßen überhaupt nichts, weder Gott noch das Gesetz, noch Propheten, noch Gerechtigkeit, noch die übrigen Tugenden. Was war der nähere Grund, weswegen Gott ihn schickte, den Armen die Botschaft zu bringen? "Den Gefangenen die Freilassung zu verkündigen" (Lk 4, 18). "Gefangen" waren wir in der Tat, die wir so viele Jahre in den Fesseln Satans lagen, ihm unterjocht. Jesus kam, "den Gefangenen die Freilassung zu verkündigen, den Blinden, dass sie sehen" (Lk 4, 18); auf Grund seines Wortes und der Verkündigung seiner Lehre sehen die Blinden. "Verkündigung" bezieht sich hier gleicherweise nicht nur auf die "Gefangenen", sondern auch auf die "Blinden". "Zerbrochene in Freiheit zu setzen" (Lk 4, 18). Gibt es ein zerbrocheneres oder zerschlageneres Wesen als den Menschen, bevor Jesus ihn befreit und geheilt hat? "Ausrufen das Gnadenjahr des Herrn" (Lk 4, 19). Nach dem einfachen Wortsinn soll dies heißen, dass der Heiland nur ein Jahr lang das Evangelium in Judäa verkündet hat, und das sei mit diesem Wort gesagt: "auszurufen das Gnadenjahr des Herrn und den Tag der Vergeltung". Aber vielleicht will das göttliche Wort mit der Verkündigung des Jahres des Herrn ein tieferes Geheimnis andeuten (…) Dies alles aber wurde verkündigt, damit wir "zum Gnadenjahr des Herrn" gelangen, nachdem wir aus Blinden Sehende, aus Gefangenen Befreite, aus in verschiedener Weise Verwundungen Geheilte geworden sind (Origenes, In Lucam homiliae, Homilie 32, 3-5).
Jesus, die Augen aller in der Synagoge waren auf dich gerichtet.
Jesus, in Nazaret hat sich das Schriftwort erfüllt.
Jesus, auch wir erwarten die Erfüllung deiner Worte.
3 Niedziela Zwykła
W trzecią Niedzielę Zwykłą liturgia powraca znów do Ewangelii św. Łukasza. Perykopa składa się z dwóch części. Pierwszą część stanowi prolog (Łk 1, 1-4) a drugą pierwsze wystąpienie Jezusa w Galilei (Łk 4, 14-21). Łukasz opowiada, że Jezus przyszedł do Nazaretu, swojego rodzinnego miasta, i odwiedził synagogę w szabat oraz zgłosił się do przeczytania z Pisma. Podano Mu zwój z tekstem Proroka Izajasza (por. Łk 4, 16-17). Odnalazł On akurat miejsce w 61 rozdziale, gdzie jest proroctwo o dobrej nowinie Namaszczonego przez Jahwe. Tekst ten rozpoczyna się następującymi słowami: Duch Pański spoczywa na Mnie (Łk 4, 18a). Możemy jeszcze raz powrócić do chrztu Jezusa nad Jordanem. Biblioteka opactwa Cystersek St. Marienthal chroni jako najstarszy iluminowany rękopis Psalterium z drugiej ćwierci XIII wieku, z czasu założenia tego klasztoru (1234). W kodeksie (Ms. F. 5: 31) do tekstów 150 psalmów i różnych modlitw dołączono siedem całostronicowych miniatur. Ten rękopis małego formatu (ok. 215 x 150 mm) składa się ze 190 pergaminowych kart.
Nasza miniatura została poświęcona chrztowi Jezusa (fol. 8r). Po lewej stronie obrazu widzimy nagiego Chrystusa, lekko zwróconego w bok, stojącego w nagromadzonej masie wody, w kształcie dzwonu. Chrzczony zwrócił swoją głowę, otoczoną czerwonym nimbem, lekko w bok, prawą rękę uniósł lekko przed pierś w geście pokory i równocześnie obrony, natomiast lewą skierował w dół. Na prawej połowie obrazu, postać ascetycznego Jana Chrzciciela, stojącego na skalnej formacji, została postawiona naprzeciw Chrystusa. Skłonił on podczas czynności chrzczenia swoją głowę w stronę Chrzczonego i położył na Jego czole prawą rękę, natomiast lewą trzyma schowaną w okryciu z sierści zwierzęcej. Duch Święty w symbolu gołębicy z nimbem i szeroko rozpostartymi skrzydłami, wychodząc z chmur, wciska się jakby w ramy obrazu. Po lewej stronie miniatury dostrzegamy anioła, prawie odciętego przez ramę. Podaje on Ochrzczonemu płótno, aby Go nim okryć.
Posłuchajmy teraz Orygenesa (185-254), który powiedział o cytacie Izajasza w swojej 32 homilii do Ewangelii św. Łukasza co następuje: bez wątpienia nie jest przypadkiem, tylko Opatrzność i zrządzenie Boskie sprawiły, że podano Jezusowi właśnie Księgę Izajasza i nie inny cytat, ale ten mówiący o tajemnicy Chrystusa: "Duch Pański nade Mną, ponieważ Mnie namaścił". To Chrystus jest Tym, który to mówi. Przypatrzmy się dokładniej temu, co Chrystus najpierw mówił przez proroka, a później sam o sobie przeczytał w synagodze. "Posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę" (Łk 4, 18). "Ubodzy" to narody pogańskie, które były ubogie i nic nie posiadały, ani Boga, ani Prawa, ani proroków, ani sprawiedliwości, ani pozostałych cnót. Co było bezpośrednim powodem, że Bóg posłał Go, by ubogim zaniósł dobrą nowinę? "Więźniom głosić wolność" (Łk 4, 18). "Więźniami" byliśmy rzeczywiście, gdy przez wiele lat byliśmy w kajdanach szatana i jemu podporządkowani. Jezus przyszedł "więźniom ogłosić wolność, a niewidomym przejrzenie" (Łk 4, 18). Niewidomi widzą pod wpływem Jego słowa i przepowiadania Jego nauki. "Przepowiadanie" odnosi się tutaj w ten sam sposób nie tylko do "więźniów", ale również do "niewidomych". "Uciśnionych odsyłać wolnymi" (Łk 4, 18). Czy jest jakaś istota bardziej uciśniona lub bardziej załamana niż człowiek, zanim Jezus go uwolnił i uzdrowił? "Obwoływać rok łaski Pana" (Łk 4, 19). Według prostego znaczenia słów powinno to oznaczać, że Zbawiciel tylko przez jeden rok głosił Ewangelię w Judei, i to niech będzie powiedziane w tym słowie: "obwoływać rok łaski Pana i dzień Jego odpłaty". A może słowo Boże poprzez to obwołanie roku Pańskiego chce nam przekazać jakąś głębszą tajemnicę (...) To wszystko zostało ogłoszone po to, abyśmy dotarli do "roku łaski Pana", gdyśmy stali się z niewidomych widzącymi, z więźniów wyzwolonymi i z różnych zranień uzdrowionymi (Orygenes, In Lucam homiliae, homilia 32, 3-5).
Jezu, oczy wszystkich w synagodze były utkwione w Tobie.
Jezu, w Nazarecie spełniły się słowa Pisma.
Jezu, także my oczekujemy spełnienia się Twoich słów.
3. Sunday in Ordinary Time
On 3 Sunday in Ordinary Time returns back to the liturgy, the Gospel of Luke. The pericope consists of two parts. The first part is the preface (Luke 1, 1-4) and the second the first appearance of Jesus in Galilee (Lk 4, 14-21). Luke records that Jesus came to Nazareth, his hometown, and the synagogue on the Sabbath visited and made themselves had to read from the Scriptures. He has been scroll containing the text of the prophet Isaiah reached out (cf. Lk 4, 16-17). He found just the place from the 61st Chapter where the good news of Christ is Yahweh predicts. This text begins with these words: The Spirit of the Lord is upon me (Luke 4, 18a). We may yet return to the baptism of Jesus in the Jordan times.
The library of the Cistercian Abbey of St Marienthal oldest preserved as an illuminated manuscript Psalter from the second quarter of the 13th Century, the time when the monastery was founded (1234). The Code (Ms. Q. 5: 31) miniatures were the text of the 150 psalms and prayers, seven different full-page attached. The small-format manuscript (about 215 x 150 mm) consists of 190 parchment leaves.
Our miniature of the Baptism of Christ (fol. 8r) is dedicated. On the left side of the picture we see naked Christ, slightly turned to the side, standing in a bell-shaped mountain towering water. The candidate has to be with a red aura surrounded the main slightly off to one side, the right front of the chest in a humble, as it raised defensive gesture, while the Left talking points down gesture. On the right half of the baptized person is standing on a rocky soil formation, the ascetic figure of John the Baptist over. He has his head turned to Christ at the moment of baptism and placed his right hand on his forehead, while his left hand is hidden in the shaggy fur coat. From a Wolkensaum penetrates the Holy Spirit in the symbol of a dove nimbierten with great wings, into the picture before. On the left side of the frame strip almost completely overlap, the shape of an angel is visible. This extends the baptized a cloth to wrap around him so.
We now hear the Origen (185-254), as the 32 Homily on the Gospel of Luke about the Isaiah site preached in: [it is] certainly not a coincidence to be considered, but as providence and providence of God that Isaiah served was an especially and no other authority than that which the mystery of Christ is about: "The Spirit of the Lord is upon me, because he has anointed me." For Christ is the one who says so. Let's look more closely at what the prophets preached Christ first, and later reads about himself in the synagogue! "He has sent me to bring glad tidings to the poor" (Lk 4, 18). With the "poor" Gentiles are meant, for they were poor and had nothing at all, neither God nor the law, nor prophets, nor justice, nor the other virtues. What was the more reason why God sent him the message to bring the poor? "To proclaim the release of the captives" (Lk 4, 18). "And" we were in fact, we have many years in the bondage of Satan were so subdued him. Jesus came "to proclaim release to the captives, the blind, to see them" (Lk 4, 18), on the basis of his Word and the proclamation of his teaching the blind to see. "Annunciation" in this case the same way not only to the "prisoners", but also to the "blind". "Broken to set free" (Lk 4, 18). Is there a zerbrocheneres zerschlageneres or nature as the people before Jesus healed and freed him? "Proclaiming the acceptable year of the Lord" (Lk 4, 19). After the simple sense of the word is to say this, that the Saviour year the Gospel in Judea has just announced, and that is to say that word, "proclaim the acceptable year of the Lord and the day of vengeance". But perhaps want the word of God with the proclamation of the year Lord a deeper secret hint of the (?) All this was but proclaimed, so that we the acceptable year of the Lord "go", after the blind seer, of prisoners liberated from in from various wounds healed become way are (Origen, In Lucam Homiliae , Homily 32, 3-5).
Jesus, the eyes of all in the synagogue were fixed on you.
Jesus of Nazareth has fulfilled this scripture.
Jesus, as we expect the performance of your words.
By: P. Teodor Puszcz SChr
Taufe Jesu (fol. 8r)
St. Marienthaler Palster (2. Viertel des 13. Jh.)
Zisterzienserinnenabtei St. Marienthal (Ms. F. 5: 31).
Quelle: Der St. Marienthaler Psalter. Regensburg 2006, Tafel 14
Baptism of Jesus (fol. 8r)
St. Marienthal palaces (2nd quarter of the 13th century)
Cistercian Abbey of St. Marienthal (Ms. Q. 5: 31).
Source: The St. Marienthal Psalter. Regensburg 2006, Plate 14th
3. Sonntag im Jahreskreis
Am 3. Sonntag im Jahreskreis kehrt die Liturgie zum Lukasevangelium zurück. Die Perikope besteht aus zwei Teilen. Den ersten Teil bildet das Vorwort (Lk 1, 1-4) und den zweiten das erste Auftreten Jesu in Galiläa (Lk 4, 14-21). Lukas berichtet, dass Jesus nach Nazaret kam, in sein Heimatort, und die Synagoge am Sabbat aufsuchte und sich gemeldet hatte, um aus der Schrift vorzulesen. Man hat ihm die Schriftrolle mit dem Text des Propheten Jesaja gereicht (vgl. Lk 4, 16-17). Er fand gerade die Stelle aus dem 61. Kapitel, wo die frohe Botschaft des Gesalbten Jahwes prophezeit wird. Dieser Text fängt mit folgenden Worten an: Der Geist des Herrn ruht auf mir (Lk 4, 18a). Wir dürfen noch mal zur Taufe Jesu im Jordan zurückkehren.
Die Bibliothek der Zisterzienserinnenabtei St Marienthal bewahrt als älteste illuminierte Handschrift ein Psalterium aus dem zweiten Viertel des 13. Jahrhunderts, der Zeit, in der das Kloster gegründet wurde (1234). Im Kodex (Ms. F. 5: 31) wurden dem Text der 150 Psalmen und verschiedenen Gebeten auch sieben Ganzseitige Miniaturen beigefügt. Die kleinformatige Handschrift (ca. 215 x 150 mm) besteht aus 190 Pergamentblättern.
Unsere Miniatur ist der Taufe Christi (fol. 8r) gewidmet. Auf der linken Seite des Bildes sehen wir nackten Christus, leicht zur Seite gewendet, in einem glockenförmigen, hoch aufragenden Wasserberg stehend. Der Täufling hat sein mit einem roten Kreuznimbus umgebenes Haupt etwas zur Seite geneigt, die rechte vor der Brust in einer demütigen, gleichsam abwehrenden Geste erhoben, während die Linke im Gesprächsgestus nach unten weist. Auf der rechten Bildhälfte steht dem Täufling auf einer felsigen Bodenformation die asketische Gestalt des Johannes des Täufers gegenüber. Er hat sein Haupt im Augenblick der Taufhandlung Christus zugewandt und seine rechte Hand auf seine Stirn gelegt, während seine Linke im zottigen Fellmantel verborgen bleibt. Aus einem Wolkensaum dringt der Heilige Geist im Symbol einer nimbierten Taube mit weit ausgebreiteten Schwingen in den Bildraum vor. Auf der linken Bildseite, von der Rahmenleiste fast gänzlich überschnitten, wird die Gestalt eines Engels sichtbar. Dieser reicht dem Getauften ein Tuch, um ihn damit zu umhüllen.
Hören wir jetzt den Origenes (185-254), wie er in der 32 Homilie zum Lukasevangelium über die Jesajastelle predigte: [es ist] zweifellos auch dies nicht als Zufall anzusehen, sondern als Vorsehung und Fügung Gottes, dass gerade das Buch Jesaja gereicht wurde und keine andere Stelle als die, die über das Geheimnis Christi handelte: "Der Geist des Herrn ist über mir; denn er hat mich gesalbt." Denn Christus ist es, der dies sagt. Lasst uns genauer anschauen, was Christus zunächst im Propheten verkündigte und später über sich selbst in der Synagoge vorliest! "Er hat mich gesandt, den Armen die frohe Botschaft zu bringen" (Lk 4, 18). Mit den "Armen" sind die Heidenvölker gemeint; denn sie waren arm und besaßen überhaupt nichts, weder Gott noch das Gesetz, noch Propheten, noch Gerechtigkeit, noch die übrigen Tugenden. Was war der nähere Grund, weswegen Gott ihn schickte, den Armen die Botschaft zu bringen? "Den Gefangenen die Freilassung zu verkündigen" (Lk 4, 18). "Gefangen" waren wir in der Tat, die wir so viele Jahre in den Fesseln Satans lagen, ihm unterjocht. Jesus kam, "den Gefangenen die Freilassung zu verkündigen, den Blinden, dass sie sehen" (Lk 4, 18); auf Grund seines Wortes und der Verkündigung seiner Lehre sehen die Blinden. "Verkündigung" bezieht sich hier gleicherweise nicht nur auf die "Gefangenen", sondern auch auf die "Blinden". "Zerbrochene in Freiheit zu setzen" (Lk 4, 18). Gibt es ein zerbrocheneres oder zerschlageneres Wesen als den Menschen, bevor Jesus ihn befreit und geheilt hat? "Ausrufen das Gnadenjahr des Herrn" (Lk 4, 19). Nach dem einfachen Wortsinn soll dies heißen, dass der Heiland nur ein Jahr lang das Evangelium in Judäa verkündet hat, und das sei mit diesem Wort gesagt: "auszurufen das Gnadenjahr des Herrn und den Tag der Vergeltung". Aber vielleicht will das göttliche Wort mit der Verkündigung des Jahres des Herrn ein tieferes Geheimnis andeuten (…) Dies alles aber wurde verkündigt, damit wir "zum Gnadenjahr des Herrn" gelangen, nachdem wir aus Blinden Sehende, aus Gefangenen Befreite, aus in verschiedener Weise Verwundungen Geheilte geworden sind (Origenes, In Lucam homiliae, Homilie 32, 3-5).
Jesus, die Augen aller in der Synagoge waren auf dich gerichtet.
Jesus, in Nazaret hat sich das Schriftwort erfüllt.
Jesus, auch wir erwarten die Erfüllung deiner Worte.
3 Niedziela Zwykła
W trzecią Niedzielę Zwykłą liturgia powraca znów do Ewangelii św. Łukasza. Perykopa składa się z dwóch części. Pierwszą część stanowi prolog (Łk 1, 1-4) a drugą pierwsze wystąpienie Jezusa w Galilei (Łk 4, 14-21). Łukasz opowiada, że Jezus przyszedł do Nazaretu, swojego rodzinnego miasta, i odwiedził synagogę w szabat oraz zgłosił się do przeczytania z Pisma. Podano Mu zwój z tekstem Proroka Izajasza (por. Łk 4, 16-17). Odnalazł On akurat miejsce w 61 rozdziale, gdzie jest proroctwo o dobrej nowinie Namaszczonego przez Jahwe. Tekst ten rozpoczyna się następującymi słowami: Duch Pański spoczywa na Mnie (Łk 4, 18a). Możemy jeszcze raz powrócić do chrztu Jezusa nad Jordanem. Biblioteka opactwa Cystersek St. Marienthal chroni jako najstarszy iluminowany rękopis Psalterium z drugiej ćwierci XIII wieku, z czasu założenia tego klasztoru (1234). W kodeksie (Ms. F. 5: 31) do tekstów 150 psalmów i różnych modlitw dołączono siedem całostronicowych miniatur. Ten rękopis małego formatu (ok. 215 x 150 mm) składa się ze 190 pergaminowych kart.
Nasza miniatura została poświęcona chrztowi Jezusa (fol. 8r). Po lewej stronie obrazu widzimy nagiego Chrystusa, lekko zwróconego w bok, stojącego w nagromadzonej masie wody, w kształcie dzwonu. Chrzczony zwrócił swoją głowę, otoczoną czerwonym nimbem, lekko w bok, prawą rękę uniósł lekko przed pierś w geście pokory i równocześnie obrony, natomiast lewą skierował w dół. Na prawej połowie obrazu, postać ascetycznego Jana Chrzciciela, stojącego na skalnej formacji, została postawiona naprzeciw Chrystusa. Skłonił on podczas czynności chrzczenia swoją głowę w stronę Chrzczonego i położył na Jego czole prawą rękę, natomiast lewą trzyma schowaną w okryciu z sierści zwierzęcej. Duch Święty w symbolu gołębicy z nimbem i szeroko rozpostartymi skrzydłami, wychodząc z chmur, wciska się jakby w ramy obrazu. Po lewej stronie miniatury dostrzegamy anioła, prawie odciętego przez ramę. Podaje on Ochrzczonemu płótno, aby Go nim okryć.
Posłuchajmy teraz Orygenesa (185-254), który powiedział o cytacie Izajasza w swojej 32 homilii do Ewangelii św. Łukasza co następuje: bez wątpienia nie jest przypadkiem, tylko Opatrzność i zrządzenie Boskie sprawiły, że podano Jezusowi właśnie Księgę Izajasza i nie inny cytat, ale ten mówiący o tajemnicy Chrystusa: "Duch Pański nade Mną, ponieważ Mnie namaścił". To Chrystus jest Tym, który to mówi. Przypatrzmy się dokładniej temu, co Chrystus najpierw mówił przez proroka, a później sam o sobie przeczytał w synagodze. "Posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę" (Łk 4, 18). "Ubodzy" to narody pogańskie, które były ubogie i nic nie posiadały, ani Boga, ani Prawa, ani proroków, ani sprawiedliwości, ani pozostałych cnót. Co było bezpośrednim powodem, że Bóg posłał Go, by ubogim zaniósł dobrą nowinę? "Więźniom głosić wolność" (Łk 4, 18). "Więźniami" byliśmy rzeczywiście, gdy przez wiele lat byliśmy w kajdanach szatana i jemu podporządkowani. Jezus przyszedł "więźniom ogłosić wolność, a niewidomym przejrzenie" (Łk 4, 18). Niewidomi widzą pod wpływem Jego słowa i przepowiadania Jego nauki. "Przepowiadanie" odnosi się tutaj w ten sam sposób nie tylko do "więźniów", ale również do "niewidomych". "Uciśnionych odsyłać wolnymi" (Łk 4, 18). Czy jest jakaś istota bardziej uciśniona lub bardziej załamana niż człowiek, zanim Jezus go uwolnił i uzdrowił? "Obwoływać rok łaski Pana" (Łk 4, 19). Według prostego znaczenia słów powinno to oznaczać, że Zbawiciel tylko przez jeden rok głosił Ewangelię w Judei, i to niech będzie powiedziane w tym słowie: "obwoływać rok łaski Pana i dzień Jego odpłaty". A może słowo Boże poprzez to obwołanie roku Pańskiego chce nam przekazać jakąś głębszą tajemnicę (...) To wszystko zostało ogłoszone po to, abyśmy dotarli do "roku łaski Pana", gdyśmy stali się z niewidomych widzącymi, z więźniów wyzwolonymi i z różnych zranień uzdrowionymi (Orygenes, In Lucam homiliae, homilia 32, 3-5).
Jezu, oczy wszystkich w synagodze były utkwione w Tobie.
Jezu, w Nazarecie spełniły się słowa Pisma.
Jezu, także my oczekujemy spełnienia się Twoich słów.
3. Sunday in Ordinary Time
On 3 Sunday in Ordinary Time returns back to the liturgy, the Gospel of Luke. The pericope consists of two parts. The first part is the preface (Luke 1, 1-4) and the second the first appearance of Jesus in Galilee (Lk 4, 14-21). Luke records that Jesus came to Nazareth, his hometown, and the synagogue on the Sabbath visited and made themselves had to read from the Scriptures. He has been scroll containing the text of the prophet Isaiah reached out (cf. Lk 4, 16-17). He found just the place from the 61st Chapter where the good news of Christ is Yahweh predicts. This text begins with these words: The Spirit of the Lord is upon me (Luke 4, 18a). We may yet return to the baptism of Jesus in the Jordan times.
The library of the Cistercian Abbey of St Marienthal oldest preserved as an illuminated manuscript Psalter from the second quarter of the 13th Century, the time when the monastery was founded (1234). The Code (Ms. Q. 5: 31) miniatures were the text of the 150 psalms and prayers, seven different full-page attached. The small-format manuscript (about 215 x 150 mm) consists of 190 parchment leaves.
Our miniature of the Baptism of Christ (fol. 8r) is dedicated. On the left side of the picture we see naked Christ, slightly turned to the side, standing in a bell-shaped mountain towering water. The candidate has to be with a red aura surrounded the main slightly off to one side, the right front of the chest in a humble, as it raised defensive gesture, while the Left talking points down gesture. On the right half of the baptized person is standing on a rocky soil formation, the ascetic figure of John the Baptist over. He has his head turned to Christ at the moment of baptism and placed his right hand on his forehead, while his left hand is hidden in the shaggy fur coat. From a Wolkensaum penetrates the Holy Spirit in the symbol of a dove nimbierten with great wings, into the picture before. On the left side of the frame strip almost completely overlap, the shape of an angel is visible. This extends the baptized a cloth to wrap around him so.
We now hear the Origen (185-254), as the 32 Homily on the Gospel of Luke about the Isaiah site preached in: [it is] certainly not a coincidence to be considered, but as providence and providence of God that Isaiah served was an especially and no other authority than that which the mystery of Christ is about: "The Spirit of the Lord is upon me, because he has anointed me." For Christ is the one who says so. Let's look more closely at what the prophets preached Christ first, and later reads about himself in the synagogue! "He has sent me to bring glad tidings to the poor" (Lk 4, 18). With the "poor" Gentiles are meant, for they were poor and had nothing at all, neither God nor the law, nor prophets, nor justice, nor the other virtues. What was the more reason why God sent him the message to bring the poor? "To proclaim the release of the captives" (Lk 4, 18). "And" we were in fact, we have many years in the bondage of Satan were so subdued him. Jesus came "to proclaim release to the captives, the blind, to see them" (Lk 4, 18), on the basis of his Word and the proclamation of his teaching the blind to see. "Annunciation" in this case the same way not only to the "prisoners", but also to the "blind". "Broken to set free" (Lk 4, 18). Is there a zerbrocheneres zerschlageneres or nature as the people before Jesus healed and freed him? "Proclaiming the acceptable year of the Lord" (Lk 4, 19). After the simple sense of the word is to say this, that the Saviour year the Gospel in Judea has just announced, and that is to say that word, "proclaim the acceptable year of the Lord and the day of vengeance". But perhaps want the word of God with the proclamation of the year Lord a deeper secret hint of the (?) All this was but proclaimed, so that we the acceptable year of the Lord "go", after the blind seer, of prisoners liberated from in from various wounds healed become way are (Origen, In Lucam Homiliae , Homily 32, 3-5).
Jesus, the eyes of all in the synagogue were fixed on you.
Jesus of Nazareth has fulfilled this scripture.
Jesus, as we expect the performance of your words.
No comments:
Post a Comment